#63009

Szacunek dla starszych.

Mieszkam w 12-piętrowym budynku na 4 piętrze. Jestem w 3 trymestrze ciąży i wejście nawet po kilku schodkach powoduje u mnie zadyszkę (cóż, plusy uciskania macicy na przeponę :) ). Wracając dzisiaj z zakupów z reklamówką w ramionach, która była uprzejma się rozerwać, człapałam w kierunku windy ucieszona widokiem sąsiadów i właśnie otwierających się drzwi.
Moje szczęście nie trwało jednak zbyt długo (historia nie znalazła by się na tej stronie…), gdyż zostało przerwane postaciami znikającymi we wnętrzu windy i zamykającymi się za nimi drzwiami, dosłownie 1 metr przed moim nosem. Zdążyłam tylko powiedzieć „Proszę pocz…”.
Najbardziej piekielną częścią historii jest fakt, że owi sąsiedzi mieszkają ze mną drzwi w drzwi, wiedzą o mojej ciąży (podpowiedzią mógłby również być mój zaskakująco wielki brzuch przy drobnej budowie ciała), a i tak postanowili zostawić mnie na dole w oczekiwaniu na kolejną windę… Nie ma problemu, wcale nie było mi ciężko.
Modlę się tylko, żebym na starość nie została taką samą wredną jedzą, której pozostało czerpać radość z utrudniania życia innym.

Edytowane:
Odległość od wejścia do klatki do wind to dosłownie parę metrów, tak więc widzieliśmy się z dwójką moich sąsiadów (jedynych przy windach) wzajemnie. Wchodząc - powiedziałam "dzień dobry". Postanowili zamknąć drzwi kiedy byłam jakiś metr przed windami i wtedy zdążyłam tylko powiedzieć "proszę poczekać:. Nie, nie zdążyłam "podbiec" i otworzyć, bo w "bieganiu" przeszkadza mi brzuch, zaawansowana ciąża i torba zakupów.
Tak mnie rodzice wychowali, że jednak patrzę czy ktoś nie zmierza do wind, bo osobiście nie uważam, że należą tylko do mnie i czekam jeśli ktoś się zbliża. Ba, nawet przytrzymam drzwi.
I tak, mam pewne roszczenia odnośnie kulturalnego zachowania.
I nie, nie uważam, że ciąża to choroba, ale tylko osoba, która w ciąży była jest w stanie zrozumieć, jak czasami jest po prostu po ludzku ciężko.

Pozdrawiam wszystkich krytykujących w komentarzach :)

sąsiedzi