#63501

Dziś nie będzie piekielnie, ale śmiesznie. Wiecie jak to jest na zakupach w hipermarketach w ostatni weekend przed świętami...

Uzbrojeni w odpowiednią ilość cierpliwości, pozostawiwszy młodą pod opieką babci wybraliśmy się z lubym do hipermarketu. Już nawet lekko zawiedziona byłam bo i kolejek niewiele, i ludzie o karpie się nie zabijają (gdzież ta magia świąt się podziała:)) myślę, nic się nie wydarzy, bezproblemowo zrobimy zakupy.

Aż tu nagle... rozdzieliliśmy się, żeby było szybciej i każdy buszuje w swoich regałach...a w naszym koszyku buszuje jakaś staruszka:) Wiecie, taka Pani z gatunku mała, chuda zasuszona śliwka:) ale bardzo energiczna. Wyglądała prześmiesznie, gdyż robiąc kipisz w naszym koszyku wychylała się tak, aż jej się nogi od ziemi oderwały.

Po pierwszym szoku zastawiałam się czy popchnąć żeby wpadła do koszyka:), czy może jednak pociągnąć za płaszcz i postawić na ziemi.
Wywiązuje się taki dialog:

Ja: Przepraszam, ale to mój koszyk, Pani koszyk stoi chyba obok.

Staruszka: Tak, tak wiem. (Nie przerywając grzebania wśród naszych zakupów)

Ja: Proszę Pani, czemu Pani szpera mi w zakupach? To chyba nieładnie:)

Staruszka: Tak, tak wiem...

Ubawiona po pachy, w lekkim szoku kontynuuję dialog

Ja: To może zacznie Pani grzebać w swoim koszyku, a mój zostawi w spokoju?

Staruszka: Już, już...

I z błyskiem triumfu w oku wyciąga z mojego koszyka groch, triumf zamienia się w spojrzenie kota ze Shreka, staruszka traci energię i impet i patrząc mi w oczy stwierdza:

Staruszka: Bo mi tak ciężko robić te zakupy, a Pani młoda to sobie jeszcze raz weźmie ten groch. Mogę wziąć ten Pani?

Magia świąt... z pięć osób się już przyglądało,wszyscy w dobrych humorach, w tym luby.

Luby: A cukier też Pani chce?

Najlepsze było to, że oddając staruszce groch musieliśmy sięgnąć drugi z półki, która znajdowała się w tej samej alejce, w której stały oba koszyki. I powiedzcie mi, że starsi ludzie są bezradni:)

sklepy