didja
Przy okazji nagonki ministra Arłukowicza na lekarzy rodzinnych - kamyczek do ogródka decydentów zdrowotnych.
Polska jest krajem, w którym bardzo niewiele osób z nietrzymaniem moczu (ntm) ma prawo do refundacji pieluchomajtek/wkładów anatomicznych/podkładów. W zasadzie poza nietrzymaniem moczu na tle powikłań po raku (bezpośrednich i wskutek np. naświetlania) - na refundację niewielu pacjentów miało szansę.
1. Te osoby, które szczęśliwie doznały łaski ze strony MZ i NFZ, mają prawo do refundacji DWÓCH SZTUK na dobę, w wysokości 70% i nie więcej niż 1,50 zł/sztuka.
Prosimy nie regulować odbiorników, tu naprawdę stoi:
DWÓCH SZTUK.
Oczywiście, jeśli już bierze się pieluchomajtki, nie można dostać podkładów. Tymczasem średniochłonne, średniej wielkości pieluchomajtki kosztują 4 zł za sztukę. Przeciętny miesięczny koszt tych utensyliów urologicznych sięga najniższej renty.
Ale nawet ci szczęśliwcy są w złej sytuacji. DWIE SZTUKI na dobę oznacza możliwość zmiany pieluchy co ok. 12 godzin. Przy wymogach spożywania min. 30 ml płynów na 1 kg masy ciała wynika, że przeciętny dorosły pacjent powinien pić 1500-2500 ml na dobę. Uśrednijmy - ok. 2 litrów. Z czego przeważającą większość pije w godzinach 09:00-21:00. Załóżmy, że ok. 1200-1500 ml.
Czyli decydenci zakładają, że JEDNA pielucha wchłonie ok. półtora litra płynu. Bez powikłań zdrowotnych dla pacjenta.
2. Pacjenci z dysfunkcjami w zakresie ntm na tle onkologicznym, zespołów otępiennych lub wad wrodzonych układu moczowego to tylko część pacjentów urologicznych, znacznie mniejsza. Większość osób ma problem z powodu przewlekłych chorób samego pęcherza (infekcyjnych, alergicznych, hormonalnych) i nerwów obwodowych. Problem z ntm mają głównie osoby z chronicznymi infekcjami bakteryjnymi (głównie chlamydiami et consortes), wirusowymi, śródmiąższowym zapaleniem pęcherza, boreliozą, ale także alergiami (kto w Polsce leczy zp na tle alergicznym?!) czy zaburzeniami hormonalnymi. W większości przypadków pacjent jest obciążony immunologicznie i ma uszkodzone w mniejszym lub większym stopniu drogi moczowe (zarówno przewlekłą chorobą, jak i inwazyjną diagnostyką), ma też znacznie podrażnione - głównie kobiety - zewnętrzne narządy płciowe, do vulvodynii włącznie.
W takiej sytuacji zmiana pieluchy dwa razy na dobę - a taki limit wszak wyznaczyli decydenci zdrowotni - naraża na zwiększone infekcje i odparzenia. Oczywiście, można zauważyć, że się czepiam. Te osoby nie mają prawa do refundacji, więc "nie ma problemu"...
3. Blokowanie dostępu do świadczeń obsługujących podstawowe otrzeby fizjologiczne bez ryzyka uszkodzenia zdrowia to łamanie praw człowieka. Dodatkowo łamane są one, jak i prawa obywatelskie, w aspekcie korzystania z ogólnodostępnych dóbr. Bo osoba z nietrzymaniem moczu i bez pieluchomajtek w zasadzie siedzi w domu i nie funkcjonuje.
Piekielne?
A gdzieżby. NFZ stwierdził, że nie może być tak słodko tym burżujom.
4. Do 31.03.2014 prawo do tych dwóch sztuk częściowo refundowanych pieluchomajtek miały osoby z rakiem, z uszkodzeniami centralnego układu nerwowego (dzięki czemu "załapały" się osoby z SM) i sławetne "dysfunkcja nerwowo-mięśniowa pęcherza, niesklasyfikowana gdzie indziej", kodyfikowane w ICD-10 jako N.31.
Czyli dla niewtajemniczonych - jak nie było wiadomo, jakie jest podłoże chorób urologicznych, pisano N.31.
Dzięki temu część osób z ntm łapała się na refundację pieluchomajtek.
Ale przecież nasi decydenci medyczni nie ustają w wysiłkach i ciężko pracują na milionowe premie, ośmiorniczki i kilometrówki.
Od 01.04.2014 samo N.31 nie wystarczy. Trzeba jeszcze mieć jatrogenne uszkodzenie dróg moczowych, czyli uszkodzenie przez lekarzy.
Dla niewtajemniczonych: jeśli pacjent ma lekarza, który nie umie postawić diagnozy i okaleczy pacjenta - refundacja będzie. Ale jeśli lekarz umie postawić diagnozę i przeprowadzi badania bez okaleczenia pacjenta - pacjent zostanie ukarany brakiem refundacji.
Polska jest krajem, w którym bardzo niewiele osób z nietrzymaniem moczu (ntm) ma prawo do refundacji pieluchomajtek/wkładów anatomicznych/podkładów. W zasadzie poza nietrzymaniem moczu na tle powikłań po raku (bezpośrednich i wskutek np. naświetlania) - na refundację niewielu pacjentów miało szansę.
1. Te osoby, które szczęśliwie doznały łaski ze strony MZ i NFZ, mają prawo do refundacji DWÓCH SZTUK na dobę, w wysokości 70% i nie więcej niż 1,50 zł/sztuka.
Prosimy nie regulować odbiorników, tu naprawdę stoi:
DWÓCH SZTUK.
Oczywiście, jeśli już bierze się pieluchomajtki, nie można dostać podkładów. Tymczasem średniochłonne, średniej wielkości pieluchomajtki kosztują 4 zł za sztukę. Przeciętny miesięczny koszt tych utensyliów urologicznych sięga najniższej renty.
Ale nawet ci szczęśliwcy są w złej sytuacji. DWIE SZTUKI na dobę oznacza możliwość zmiany pieluchy co ok. 12 godzin. Przy wymogach spożywania min. 30 ml płynów na 1 kg masy ciała wynika, że przeciętny dorosły pacjent powinien pić 1500-2500 ml na dobę. Uśrednijmy - ok. 2 litrów. Z czego przeważającą większość pije w godzinach 09:00-21:00. Załóżmy, że ok. 1200-1500 ml.
Czyli decydenci zakładają, że JEDNA pielucha wchłonie ok. półtora litra płynu. Bez powikłań zdrowotnych dla pacjenta.
2. Pacjenci z dysfunkcjami w zakresie ntm na tle onkologicznym, zespołów otępiennych lub wad wrodzonych układu moczowego to tylko część pacjentów urologicznych, znacznie mniejsza. Większość osób ma problem z powodu przewlekłych chorób samego pęcherza (infekcyjnych, alergicznych, hormonalnych) i nerwów obwodowych. Problem z ntm mają głównie osoby z chronicznymi infekcjami bakteryjnymi (głównie chlamydiami et consortes), wirusowymi, śródmiąższowym zapaleniem pęcherza, boreliozą, ale także alergiami (kto w Polsce leczy zp na tle alergicznym?!) czy zaburzeniami hormonalnymi. W większości przypadków pacjent jest obciążony immunologicznie i ma uszkodzone w mniejszym lub większym stopniu drogi moczowe (zarówno przewlekłą chorobą, jak i inwazyjną diagnostyką), ma też znacznie podrażnione - głównie kobiety - zewnętrzne narządy płciowe, do vulvodynii włącznie.
W takiej sytuacji zmiana pieluchy dwa razy na dobę - a taki limit wszak wyznaczyli decydenci zdrowotni - naraża na zwiększone infekcje i odparzenia. Oczywiście, można zauważyć, że się czepiam. Te osoby nie mają prawa do refundacji, więc "nie ma problemu"...
3. Blokowanie dostępu do świadczeń obsługujących podstawowe otrzeby fizjologiczne bez ryzyka uszkodzenia zdrowia to łamanie praw człowieka. Dodatkowo łamane są one, jak i prawa obywatelskie, w aspekcie korzystania z ogólnodostępnych dóbr. Bo osoba z nietrzymaniem moczu i bez pieluchomajtek w zasadzie siedzi w domu i nie funkcjonuje.
Piekielne?
A gdzieżby. NFZ stwierdził, że nie może być tak słodko tym burżujom.
4. Do 31.03.2014 prawo do tych dwóch sztuk częściowo refundowanych pieluchomajtek miały osoby z rakiem, z uszkodzeniami centralnego układu nerwowego (dzięki czemu "załapały" się osoby z SM) i sławetne "dysfunkcja nerwowo-mięśniowa pęcherza, niesklasyfikowana gdzie indziej", kodyfikowane w ICD-10 jako N.31.
Czyli dla niewtajemniczonych - jak nie było wiadomo, jakie jest podłoże chorób urologicznych, pisano N.31.
Dzięki temu część osób z ntm łapała się na refundację pieluchomajtek.
Ale przecież nasi decydenci medyczni nie ustają w wysiłkach i ciężko pracują na milionowe premie, ośmiorniczki i kilometrówki.
Od 01.04.2014 samo N.31 nie wystarczy. Trzeba jeszcze mieć jatrogenne uszkodzenie dróg moczowych, czyli uszkodzenie przez lekarzy.
Dla niewtajemniczonych: jeśli pacjent ma lekarza, który nie umie postawić diagnozy i okaleczy pacjenta - refundacja będzie. Ale jeśli lekarz umie postawić diagnozę i przeprowadzi badania bez okaleczenia pacjenta - pacjent zostanie ukarany brakiem refundacji.
NFZ
Ocena:
362
(578)
Komentarze