#63796

Mieszkam na wsi. Nie jest to bardzo mała miejscowość, ale ludzie kojarzą się z widzenia.
Jest w naszej wsi pewna rodzina X. Rodzina składa się z rodziców i córeczki (obecnie 5 lat). Rodzina jak każda inna ma swoje problemy. Raz większe raz mniejsze. Te większe dotyczą córeczki. Mama nie radzi sobie z dzieckiem. Marysia (bo tak ma na imię pociecha) nie słucha się, broi, jak to dziecko. W przedszkolu do którego chodziła sprawiała problemy, biła dzieci, nie chciała jeść (stwierdziła, że nie chce być tak gruba jak mama). Mama jeździła z nią do psychologów, wysyłała na różne terapie. Dziecko niestety nie reagowało na próby "zmiany". .

Rodzicielka zaczęła narzekać, że ona to by małą najchętniej oddała gdzieś i tam żeby ją nauczyli wszystkiego i żeby dziewczynka zobaczyła, że w domu jednak nie jest tak źle, że u innych jest gorzej. Matka zastanawiała się nad oddaniem Marysi do domu dziecka. Niestety po kontakcie z tą placówką okazało się, że jest to niemożliwe na takich warunkach jakie ona postawiła. Wymyśliła więc, że zadzwoni na pogotowie opiekuńcze. Jak postanowiła, tak uczyniła. Dziecko oddane, papiery podpisane, przez oboje rodziców. Dzień przed wigilią dziecko zostało zabrane. Rodzice ucieszeni. Tak minęły święta i nowy rok.

Matka o córce sobie przypomniała i stwierdziła, że już może małą wziąć, że już pewnie się nauczyła i teraz grzeczna będzie. Matka po dziecko pojechała, niestety przyjechała oburzona, gdyż "nie chcą mi oddać dziecka" i "przecież ja tylko na chwilę chciałam ją tam dać". Okazało się, że tak na chwilę się nie da i teraz aby odzyskać córkę muszą iść do sądu. A matka nie rozumie dlaczego.

Do tej pory nie rozumiem jakim sposobem udało się tej kobiecie przekonać swojego męża do tego pomysłu i czy podpisując papiery z pogotowia naprawdę nie wiedzieli co robią.

rodzina dom dziecka