#69095

Zaczęło się od tego, że weszłam w posiadanie sukni ślubnej. Dostałam ją, nie skorzystałam, postanowiłam wystawić na portalu ogłoszeniowym. Cena niska, bo suknia ani nowa, ani szczególnie strojna. Zgłosiło się kilka osób (ogłoszenie wstawiłam w niedzielę).

Wieczorem napisały dwie dziewczyny. Jedna, że jest zainteresowana, prosiła o dokładne wymiary itd. Druga w podobny deseń, że dla siostry, ile wysyłka. Po uzgodnieniu szczegółów, pani nr 1 była zdecydowana, chce przesyłkę kurierską za pobraniem - ok. Piszę zatem do pani nr 2, że niestety suknię zamówiła inna osoba, która odezwała się wcześniej. Babka na to odpisuje: "To moja siostra". Nie wiedziałam, co o tym myśleć, sprawdzają mnie, czy co? Tak czy inaczej, sms z adresem dostałam w niedzielę późnym wieczorem.

W poniedziałek zorientowałam się, że nie mam odpowiedniego pudła na paczkę, więc napisałam do [D]ziewczyny, że wyślę paczkę jutro lub pojutrze. Ok, nie ma sprawy.

We wtorek zamówiłam kuriera, będzie w środę. Piszę [D], co i jak, ona na to, czy mogę jej wysłać zdjęcia sukni? Hm, były w ogłoszeniu i to sporo, z każdej perspektywy, z boku, z przodu, z tyłu... "No ale ogłoszenia już nie ma" (nic dziwnego, skoro zamówiła suknię, a zanim je zablokowałam, jeszcze kilka chętnych osób było...). Ok, odblokowałam ogłoszenie na godzinę, żeby sobie te zdjęcia pobrała.

W środę czekam na kuriera. Od 7.30 rano [D] pisała sms-y (do dziś żałuję, że podałam nr telefonu w ogłoszeniu - nigdy więcej!) "Czy wysłała pani paczkę?". Odpisuję, że czekam na kuriera. I znów to samo. W końcu paczka została przekazana kurierowi, piszę "Wysłałam, nr przesyłki.....".

Paczka następnego dnia wędruje do przyszłej panny młodej, wieczorem sprawdzam status: "Odmowa przyjęcia". Piszę więc do [D] (dzwoniłam, ale odrzucała połączenie): ”Czy odebrała pani paczkę?”, "Tak, zapłaciłam XXX zł". Piszę więc, że na stronie jest co innego - "Pewnie błąd w systemie".

Myślę sobie, że trudno, dziś tego nie sprawdzę, zadzwonię jutro i się dowiem. Ale coś mnie tknęło i weszłam na facebooka - w końcu teraz sprawdzenie kogokolwiek trwa kilka sekund - i proszę bardzo, oto zdjęcie dodane godzinę temu - przyszła panna młoda w sukni z dopiskiem "Suknia moja ślubna" (dokładnie tak) - kiecka oczywiście inna, nie ta zamówiona u mnie. Teraz już wiedziałam, na czym stoję, ale postanowiłam sprawdzić, jak [D] się z tego wytłumaczy.

Napisałam następnego dnia, po telefonie do firmy kurierskiej, gdzie dostałam potwierdzenie, że klientka odmówiła przyjęcia przesyłki. Zapytałam, czemu nie odebrała paczki, a ona na to "Odebrałam". Więc piszę, że dostałam informację od firmy, że jednak nie. Odpowiedź: "Proszę numer przesyłki". Napisałam, że wysłałam go zaraz po nadaniu paczki, a w tym momencie chcę się dowiedzieć, czemu jej nie odebrała. "A pani by chciała się prosić o wysyłkę?". Zatkało mnie.

Piszę, że od zamówienia do dostarczenia minęły 4 dni i miała ze mną kontakt cały czas. "Ale nie dała mi pani numeru przesyłki!" - noż kurde, dałam jak nic. Piszę, że jest niepoważna i jeśli nie odbierze paczki, to proszę o zwrot kosztów wysyłki. Cisza.

Wieczorem mój mąż nie wytrzymał, zadzwonił do niej (mój numer konsekwentnie odrzucała). Gdy usłyszała w jakim celu dzwoni, wybuchnęła taką wiązanką przekleństw, że zwątpiliśmy w jej stan umysłu.

Postanowiłam spróbować ostatniej opcji i napisałam do siostry, która w końcu też chciała tę kieckę zamówić. Na pytanie, czy zna powody, dla których siostra z dnia na dzień zmieniła zdanie odnośnie zakupu, odpisała: "Nie wiem. Może kupiła inną suknię?". Ręce opadają.

Podsumowując - zafundowałam sukience wycieczkę po Polsce (wątpię, żeby to doceniła), wyrzuciłam 20 zł w błoto (może nie majątek, ale znalazłabym lepsze sposoby na ich wydanie), straciłam czas i nerwy.

I zastanawiam się, czy jest jakiś sposób, żeby uniknąć takich sytuacji przy tego typu przesyłkach? Czy jeśli ktoś zamawia za pobraniem, to może tak po prostu się rozmyślić?