Jakiś czas temu, na jednej ze stron internetowych zauważyłem, że w Polska jest statystycznie jednym z najbezpieczniejszych krajów jeśli chodzi o przestępstwa w stosunku do kobiet.
I właśnie w Polsce nie spotkałem się tak naprawdę z takimi zachowaniami, lub też są szczelnie dobrze maskowane przez naszą płeć piękną.
Chciałbym napisać co mnie spotkało w jednym z krajów skandynawskich.
Z dwoma kolegami wracaliśmy z parapetówki u znajomych w stanie lekko wskazującym. Na naszej drodze spotkaliśmy parę tubylców, Pan okładał swoją towarzyszkę życia pięściami. Choć byliśmy dość daleko widzieliśmy, że nikt z ludzi przechodzących obok nich, nie zauważał całej sytuacji. Biegiem do nich, koledzy kolesia na ziemię, ja do kobiety z pytaniami czy nic jej nie jest itd, mówi że jest ok, choć jej twarz mówiła zdecydowanie co innego. Odwracam się i zauważam regularną bójkę miedzy kolegami i typem. Powtórna pacyfikacja i telefon na policję. I tu zaczyna się piekielność.
Podczas rozmowy z policjantem dyżurnym poczułem dość mocne uderzenie w tył głowy i bardzo mocne kopnięcie w miejsce najczulsze u mężczyzny. Już z ziemi, odwracam się i dostrzegam napastnika. Jak się pewnie spodziewacie była nim ta kobieta, która przed chwilką była okładana przez tego typa.
Próbując ogarnąć sytuację rozumem, patrzę na kolegów zbierających swoje szczęki z ziemi.
Słowa kobiety (tłumaczenie z ang.):
- Nie wpie*alajcie się tam gdzie nie potrzeba, je*ani Polacy!
I poszli sobie ochoczo w swoją stronę, przez nikogo nie zatrzymywani. W tej sytuacji nie mogliśmy sobie pozwolić na nic więcej.
Chyba nazywa się to syndromem żony maltretowanej.
I właśnie w Polsce nie spotkałem się tak naprawdę z takimi zachowaniami, lub też są szczelnie dobrze maskowane przez naszą płeć piękną.
Chciałbym napisać co mnie spotkało w jednym z krajów skandynawskich.
Z dwoma kolegami wracaliśmy z parapetówki u znajomych w stanie lekko wskazującym. Na naszej drodze spotkaliśmy parę tubylców, Pan okładał swoją towarzyszkę życia pięściami. Choć byliśmy dość daleko widzieliśmy, że nikt z ludzi przechodzących obok nich, nie zauważał całej sytuacji. Biegiem do nich, koledzy kolesia na ziemię, ja do kobiety z pytaniami czy nic jej nie jest itd, mówi że jest ok, choć jej twarz mówiła zdecydowanie co innego. Odwracam się i zauważam regularną bójkę miedzy kolegami i typem. Powtórna pacyfikacja i telefon na policję. I tu zaczyna się piekielność.
Podczas rozmowy z policjantem dyżurnym poczułem dość mocne uderzenie w tył głowy i bardzo mocne kopnięcie w miejsce najczulsze u mężczyzny. Już z ziemi, odwracam się i dostrzegam napastnika. Jak się pewnie spodziewacie była nim ta kobieta, która przed chwilką była okładana przez tego typa.
Próbując ogarnąć sytuację rozumem, patrzę na kolegów zbierających swoje szczęki z ziemi.
Słowa kobiety (tłumaczenie z ang.):
- Nie wpie*alajcie się tam gdzie nie potrzeba, je*ani Polacy!
I poszli sobie ochoczo w swoją stronę, przez nikogo nie zatrzymywani. W tej sytuacji nie mogliśmy sobie pozwolić na nic więcej.
Chyba nazywa się to syndromem żony maltretowanej.
Carlsberg
Ocena:
221
(361)
Komentarze