#70445

O tym, jak zostałem naziolem.

Posiadam odziedziczony po przodkach dom z czterema mieszkaniami oraz sutereną, w której onegdaj mieszkanie było, jednak ostatni lokator zdemolował je do tego stopnia, iż od dwóch lat udostępniam je nieodpłatnie najemcom lokali w charakterze składziku na klunkry z perspektywą remontu kapitalnego w tym roku. Dla jasności - dom ogród ma od tyłu, z ulicy wejść można bez większego problemu.

Wróciłem z wakacji, po dwóch tygodniach byczenia, pojechałem "na kamienicę" by odebrać czynsz od najemcy, który uiszcza go w gotówce. I zadziwienie - na klatce dwóch typów siedzi i gawędzi, zagadnięci czy na kogoś czekają, odpowiadają, że tu mieszkają.

Ki grzyb?

Poszedłem do lokatora i pytam, co jest grane, kto jegomościów przygarnął.

- No przecież pan, panie Bestatter.

Oczy mam małe i wredne, jednak na takie dictum, zrobiły się niczym kamienie młyńskie.

- No pan - też pytałem, powiedzieli, że pozwolił im pan zagospodarować suterenę, a lokatorzy mają swoje rzeczy zabrać, jeśli im zależy.

O żeżżżżżż!

Poszedłem na dół, drzwi nie zakluczone, wewnątrz czterech młodzieńców (dwóch mi już uprzednio znanych) i jakaś (chyba) dziewoja. W narożniku pomieszczenia piecyk pod tytułem "koza", miło i wesoło.

Grzecznie pytam, co jest k...a? I dowiaduję się, że stoi puste, że squot, że przestrzeń miejska i blabla.

Jak grzecznie pytałem, tak grzecznie proszę, wszak układny ze mnie człowiek - wyp...ć, czas - dwie godziny, odliczanie właśnie się zaczyna.

Wówczas to właśnie dowiedziałem się że:

- jestem sk...synem i kapitalistą - wyzyskiwaczem,
- wspomnianym na wstępie naziolem

i oczywiście to ja mam wyp...ć.

Cóż było robić. W tył zwrot, telefon, ściągnąłem posiłki w postaci pracowników - sztuk trzy, co w sam raz zajęło owe dwie godzinki, towarzystwo za łby i won. Metalowe drzwi wstawione w trybie ekspres, we wnęki okienne wbite kraty, lokatorzy poinformowani.

Czekam na rozwój wypadków.

To pisałem ja - sk...syn, kapitalista, wyzyskiwacz i naziol.