Rozwód 10 miesięcy po ślubie i to bez znaków ostrzegawczych - w 100% możliwe. Sama tego doświadczyłam. Przeżycie z serii piekielność poziom hard.
Eksmęża poznałam przez koleżankę z pracy. Szybko zostaliśmy parą i dość szybko się zaręczyliśmy. Było cudownie - porozumienie dusz, wspólne marzenia, podobne poglądy, wspólne plany... Do tego kwiatki, cukiereczki, podróże, piękne słowa, ciasta mi piekł, kanapki robił, do lekarza podrzucił, jak byłam chora przy łóżku siedział - ideał jak z Hollywood. Kiedyś jakiś mężczyzna na ulicy do nas podszedł i powiedział, że miło popatrzeć na prawdziwą miłość. Zakochana byłam po uszy. Ślub, po ślubie też fajnie - jak to młode szczęśliwe małżeństwo.
Dokładnie 10 miesięcy po ślubie wróciłam z pracy, kolacyjka, film, pogaduchy, chyba nawet jakieś kwiatki i prezencik od niego. Ale widzę, że chłopina trochę markotny, więc zaczynam pytać co dolega. On musi mi coś ważnego powiedzieć. No to chłopie wal! No bo on mnie nie kocha i nigdy nie kochał, a ślub wziął, żeby zrobić na złość Mielnie, która go ignorowała. Myślałam, że jestem w ukrytej kamerze.
A on mówił dalej, że gdybym go kochała, to popełniłabym samobójstwo. I ja już jedną nogę miałam przełożoną przez barierę balkonu. Tylko coś mi zaświtało we łbie, że to chyba nie tak.
Jeszcze przed rozwodem wyszło, że mój mąż prowadził podwójne życie. Na sprawie rozwodowej bardzo się bał, że sprawa kochanki wyjdzie na jaw. Na pytanie sędziego, dlaczego chce się rozwieść wyznał, że żona go denerwuje. No to sędzia drąży temat: jak żona pana denerwuje?
- No bo jak zbiera pranie z wieszaka, to mi zasłania telewizor.
- Bo jak niesie zakupy, to stęka.
- Bo na weselu nie zatańczył ze swoją ciocią (nie pytajcie o co chodzi, bo nie wiem).
- Bo robi mi kanapki bez serca!
Sędzia nie wytrzymał i pyta, bez czego są te kanapki? No bez serca - tylko chleb, masło i wędlina, a ja bym jeszcze majonez chciał.
Eksmęża poznałam przez koleżankę z pracy. Szybko zostaliśmy parą i dość szybko się zaręczyliśmy. Było cudownie - porozumienie dusz, wspólne marzenia, podobne poglądy, wspólne plany... Do tego kwiatki, cukiereczki, podróże, piękne słowa, ciasta mi piekł, kanapki robił, do lekarza podrzucił, jak byłam chora przy łóżku siedział - ideał jak z Hollywood. Kiedyś jakiś mężczyzna na ulicy do nas podszedł i powiedział, że miło popatrzeć na prawdziwą miłość. Zakochana byłam po uszy. Ślub, po ślubie też fajnie - jak to młode szczęśliwe małżeństwo.
Dokładnie 10 miesięcy po ślubie wróciłam z pracy, kolacyjka, film, pogaduchy, chyba nawet jakieś kwiatki i prezencik od niego. Ale widzę, że chłopina trochę markotny, więc zaczynam pytać co dolega. On musi mi coś ważnego powiedzieć. No to chłopie wal! No bo on mnie nie kocha i nigdy nie kochał, a ślub wziął, żeby zrobić na złość Mielnie, która go ignorowała. Myślałam, że jestem w ukrytej kamerze.
A on mówił dalej, że gdybym go kochała, to popełniłabym samobójstwo. I ja już jedną nogę miałam przełożoną przez barierę balkonu. Tylko coś mi zaświtało we łbie, że to chyba nie tak.
Jeszcze przed rozwodem wyszło, że mój mąż prowadził podwójne życie. Na sprawie rozwodowej bardzo się bał, że sprawa kochanki wyjdzie na jaw. Na pytanie sędziego, dlaczego chce się rozwieść wyznał, że żona go denerwuje. No to sędzia drąży temat: jak żona pana denerwuje?
- No bo jak zbiera pranie z wieszaka, to mi zasłania telewizor.
- Bo jak niesie zakupy, to stęka.
- Bo na weselu nie zatańczył ze swoją ciocią (nie pytajcie o co chodzi, bo nie wiem).
- Bo robi mi kanapki bez serca!
Sędzia nie wytrzymał i pyta, bez czego są te kanapki? No bez serca - tylko chleb, masło i wędlina, a ja bym jeszcze majonez chciał.
Ocena:
622
(646)
Komentarze