Myślałam, że nigdy nie przyjdzie ten moment, ale i ja w końcu dodam historię o piekielnym.
Parę dni ten wraz z lubym wracałam pociągiem z Warszawy do Białegostoku.
Umęczeni czekaniem na spóźniony prawie dwie godziny skład, zasiedliśmy w pojeździe.
Miejsce przy stoliku. Na przeciwko zaczytana dziewczyna oraz starszy pan.
Pociąg rusza. Z lubym włączamy film, zakładamy słuchawki i jedziemy.
Sielanka, nieprawdaż?
No nie...
Nasz spokój co chwila przerywany jest głośnym dźwiękiem nadchodzącego smsa bądź wiadomości Gadu-Gadu.
Rozglądamy się za winowajcą. Przy stoliku obok siedzi ON.
Facet koło 50 lat, typ starego playboya.
No nic, jakoś przeżyjemy te odgłosy, może się zreflektuje i ściszy.
Nic z tego, za to teraz rozbrzmiewa dźwięk połączenia Skype.
Rozłączył? Przerzucił się na słuchawki, bo może coś pilnego i musi odebrać?
Marzenia...
Facet odbiera, słychać kobiecy głos po drugiej stronie i zaczyna się dialog.
Zacytuje tylko najlepsze fragmenty.
"Marcheweczko, pokaż się, no włącz kamerę".
"Masz na sobie tą seksowną bluzeczkę, co ostatnio?" "Śniłaś mi się wczoraj marcheweczko, to był mokry sen. Chyba trzeba go urzeczywistnić, hehehe".
"Musisz zrobić mi masaż"
i najlepsze...
"Nie, nie przeszkadzasz mi. W pociągu jestem, mam trochę czasu. A tu taka cisza, więc idealnie do rozmowy".
Zerkam na lubego. Widzę jak mu żyłka skacze. Proszę żeby jednak nie reagował, może facet zaraz skończy. Jednak mój ukochany nie słucha i bardzo dobitnym tonem prosi faceta by skończył, bo nie jest tu sam.
Z mordem w oczach wyłączył komunikator, jednak po chwili przerzucił się na telefon. Na szczęście rozmawiał prawie szeptem.
Nienawidzę, gdy ludzie się tak zachowują. Sama wychodzę z założenia, że gdy jestem w komunikacji miejskiej, to telefonów nie odbieram, bo osoby wokół mnie wcale nie są zainteresowane moimi problemami i może to dla nich jedyna chwila odpoczynku po ciężkim dniu, bo w domu też czekają obowiązki. Rozumiem, gdy sprawa jest pilna, wtedy to co innego. Ale nie rozmowy o babci sraniu na pół pojazdu...
Trochę empatii!
Parę dni ten wraz z lubym wracałam pociągiem z Warszawy do Białegostoku.
Umęczeni czekaniem na spóźniony prawie dwie godziny skład, zasiedliśmy w pojeździe.
Miejsce przy stoliku. Na przeciwko zaczytana dziewczyna oraz starszy pan.
Pociąg rusza. Z lubym włączamy film, zakładamy słuchawki i jedziemy.
Sielanka, nieprawdaż?
No nie...
Nasz spokój co chwila przerywany jest głośnym dźwiękiem nadchodzącego smsa bądź wiadomości Gadu-Gadu.
Rozglądamy się za winowajcą. Przy stoliku obok siedzi ON.
Facet koło 50 lat, typ starego playboya.
No nic, jakoś przeżyjemy te odgłosy, może się zreflektuje i ściszy.
Nic z tego, za to teraz rozbrzmiewa dźwięk połączenia Skype.
Rozłączył? Przerzucił się na słuchawki, bo może coś pilnego i musi odebrać?
Marzenia...
Facet odbiera, słychać kobiecy głos po drugiej stronie i zaczyna się dialog.
Zacytuje tylko najlepsze fragmenty.
"Marcheweczko, pokaż się, no włącz kamerę".
"Masz na sobie tą seksowną bluzeczkę, co ostatnio?" "Śniłaś mi się wczoraj marcheweczko, to był mokry sen. Chyba trzeba go urzeczywistnić, hehehe".
"Musisz zrobić mi masaż"
i najlepsze...
"Nie, nie przeszkadzasz mi. W pociągu jestem, mam trochę czasu. A tu taka cisza, więc idealnie do rozmowy".
Zerkam na lubego. Widzę jak mu żyłka skacze. Proszę żeby jednak nie reagował, może facet zaraz skończy. Jednak mój ukochany nie słucha i bardzo dobitnym tonem prosi faceta by skończył, bo nie jest tu sam.
Z mordem w oczach wyłączył komunikator, jednak po chwili przerzucił się na telefon. Na szczęście rozmawiał prawie szeptem.
Nienawidzę, gdy ludzie się tak zachowują. Sama wychodzę z założenia, że gdy jestem w komunikacji miejskiej, to telefonów nie odbieram, bo osoby wokół mnie wcale nie są zainteresowane moimi problemami i może to dla nich jedyna chwila odpoczynku po ciężkim dniu, bo w domu też czekają obowiązki. Rozumiem, gdy sprawa jest pilna, wtedy to co innego. Ale nie rozmowy o babci sraniu na pół pojazdu...
Trochę empatii!
komunikacja_miejska pociag rozmowy lowelas
Ocena:
204
(298)
Komentarze