#76927

Pracuję w Biurze Podróży.
Katalogi z ofertami są darmowe. Zwykle klienci pytający o katalog chcą złapać pierwszy lepszy, ale podaję właściwy po zapytaniu o destynację (ze względów na: ofertę zimową/ letnią, podział kierunków - rodzai katalogów jest cała masa, od prawie każdego Tour Operatora). Mają najczęściej błyszczące strony i nie nadają się do palenia nimi w piecu. Na makulaturę może się nadają - nie wiem. Umówmy się, że nie są lekkie. Nie ma konieczności brania każdego, bo nie da się nie wiedzieć, gdzie chcemy się udać ani kiedy.
Katalogi mam wystawione i ogólnie dostępne dla klientów. Mam również zawsze coś słodkiego na biurku dla klientów i dzieci, by mile przywitać przyszłych odkrywców.
Konkrety:

Sytuacja 1) Przychodzi Pan koło 60-tki i pyta, czy może katalog.
Oczywiście, standardowo pytam, czy myśli o konkretnym kierunku?
Pan w międzyczasie bierze i zabiera całą stertę katalogów, nie patrząc na ich destynacje, zabiera garść (sic!!!) cukierków z mojego biurka i pod nosem mruczy "bogata firma, to was stać hue hue hue".

Sytuacja 2) Przychodzi Pani grubo po 50tce zapytać, czy może długopis na chwilę. Pani jednak nie chce nic wypisać na miejscu, ani nie potrzebuje go w tej chwili. Mówi, że to dla wnuka, do szkoły. Po czym odwraca się i mówi, że w sumie to ma dwóch wnuków. Bierze drugi długopis i wychodzi.

Codziennie przychodzą ludzie, by zapytać o darmowe gadżety - kubki, kalendarze, vouchery na pobyt gdzieś. Daję to, co mam - smycze. Rzucają nimi lub mówią "a to nie chcę".

Pytam się więc Was- czy jeśli coś jest za darmo trzeba tego brać całą masę? Po co? Sprzedać? Spalić?
Jeśli ktoś ma długopis, bo to jego narzędzie pracy, to trzeba go zabrać? Jeśli nie dostajemy tego, czego chcemy to trzeba krzyczeć?
Czasem mam wrażenie, że te dorosłe osoby, wręcz w starszym wieku w niczym nie różnią się od 3 latka (nie obrażając 3 latków).