#77173

Czasem się zastanawiam, kto pisze procedury ratunkowe...
Przy niektórych z nich, słynny Paragraf 22 Hellera nabiera konkretnego sensu.

Pracuję w szpitalu na styku dwóch województw.
Z tego tytułu, odwiedzają nas często zespoły ratownictwa z odległych i dość egzotycznych miejsc.
Jest na przykład pani doktor, która zwozi do naszego szpitala każdego, kto na drzewo zbyt wolno ucieka. Nieważne, że do dużego miasta wojewódzkiego ma o 10 kilometrów bliżej, niż do nas.

Dzisiaj przegięła na maksa.
Człowiek zgłosił się do szpitala powiatowego w miejscowości oddalonej od nas o 25 kilosów. Powodem zgłoszenia było osłabienie. Nic w tym dziwnego - wczoraj pracował kilkanaście godzin fizycznie.
Gość inteligentny, doskonale zorientowany w stanie swojego zdrowia, po prostu nie chciał przegapić niczego poważnego. To i wsiadł w samochód i pojechał do pogotowia internistycznego.

Tam dopadła go moja ulubienica. Nie dała dojść do słowa lekarzowi tego pogotowia. Orzekła, że pacjent z pewnością ma zawał - pomimo braku jakiegokolwiek bólu w klatce piersiowej. Nie bacząc na protesty, zapakowała gościa do karety i, zadowolona z siebie, przywiozła do nas. A - byłbym zapomniał - skonsultowała się telefonicznie z naszym kardiologiem, który polecił jej zostawić chłopa w tamtejszej izbie przyjęć, do czasu potwierdzenia lub wykluczenia zawału w badaniach dodatkowych.
Nie. Ona nie będzie na nic czekać.
Zwiozła człowieka do mnie. I była wielce zdziwiona, że mam jakieś obiekcje...

Przecież pacjent może być chory. A że nie boli? Nie musi. Ona widzi zmiany w EKG (dla mnie zapis dziewiczo czysty). Co tam, że kardiolog kazał badać na miejscu, ona decyduje. A jak nic panu nie będzie, to rodzina go ze śpiewem na ustach odbierze.

Finał sprawy?
Pacjent szczęśliwie zdrowy. Przywieziony bez portfela, samochód na parkingu pod szpitalem, ale tamtym, 25 kilometrów od nas... Rodziny żadnej, znajomych też.

Efekt?
Musiałem wystawić zlecenie na transport karetką przewozową pod szpital powiatowy, żeby biedak mógł odebrać samochód i jakoś wrócić do domu...
Przepraszał kilka razy za kłopot.
Tylko - co on jest winny? Że śpiew klimakterium zafundował mu wycieczkę przez dwa powiaty..?
A my za to płacimy. Ja płacę, pani płaci...

A co to ma do wytycznych? Ustawa wyraźnie mówi o najbliższej jednostce, która jest w stanie zaopatrzyć i zdiagnozować pacjenta. Tyle, że ustawa jest dla maluczkich, nie dla pani doktor...
Te same wytyczne dają mi też do myślenia w kwestii rzeczywistego zagrożenia życia.
Przewlekle nie ma miejsc w Oddziałach Intensywnej Terapii.
Najbliższe wolne miejsca są 30 kilometrów od nas.
Ale... W innym województwie.
Więc - zgodnie z rozporządzeniem o szpitalach pierwszego wyboru - transportujemy naprawdę ciężko poszkodowanych do najbliższego miejsca w naszym województwie.
Czyli - nierzadko - 250-300 kilometrów...
Taka droga dla pacjenta zaintubowanego może okazać się ostatnią.

Ale - kto by się tym przejmował?
Podsumowując: chorych na przeziębienie i przemęczonych można wozić do nas hurtowo. Nie zważając na podziały terytorialne. Natomiast ludzi ledwie trzymających się życia, trzeba targać przez pół kraju...
To jest chore, nawet nie piekielne, po prostu chore.

słuzba_zdrowia