#77277

W nawiązaniu do historii rekonstruktora.

Wsadziliście popsuty sprzęt w kufer, nakleiliście kartkę "sprzęt popsuty", zostawiliście to "na widoku" i myśleliście, że sprawa załatwiona, bo przecież każdy przeczyta informację i nie ruszy. A tu zdziwienie, bo jakiś Janusz się pokusił. Czasami niestety trzeba myśleć za innych.

Pracuję w miejscu, w którym odwiedzający zdobywają wiedzę w sposób interaktywny. Wielu rzeczy mogą dotknąć, pokręcić nimi, pomacać, popchnąć itd. Wiadomo, że od natłoku takiego dotyku sprzęty czasami psują się. I w przeciwieństwie do kufra, nie możemy ich ot tak, wynieść i postawić poza zasięgiem wzroku Januszy (rzeczy są przykręcone do podłogi, ściany lub sufitu; ważą kilkadziesiąt kg). Wtedy na takim popsutym urządzeniu kładziemy kartkę z informacją o jego wadzie. Oczoyebna, duża kartka z czytelnym komunikatem.

Co robią ludzie? Ze zrozumieniem kiwają głowami i odchodzą do kolejnego sprzętu? Większość tak, ale inni podchodzą, nic nie robią sobie z kartki i szarpią. Bywa, że w ogóle nie przeczytają napisu, tylko od razu przystępują do obsługi popsutego urządzenia. Są też takie ananasy, które biorą kartkę w dłoń, widzimy że czytają i... np. upuszczają kartkę na podłogę lub przekładają na inny obiekt i dawaj - szarpiemy, kręcimy czy co tam przyjdzie do głowy. Jeśli da radę, to kartkę o usterce przyklejamy do sprzętu. Czy to pomaga? A gdzie tam. Jeden z drugim i tak odklei, byle się dobrać do urządzenia.

Wtedy naszym obowiązkiem jest podejść i uspokoić takiego delikwenta, czasami delikatnie odsunąć jego dłonie od sprzętu. Ja zazwyczaj pytam: czy nie widzi pan/pani, co tutaj jest napisane? Częste odpowiedzi: a no widziałem, ale nie wyglądało na popsute; a tak, widzę, ale myślałem, że to tak przykleiliście tylko.

No jasne, bo nie mamy co robić w pracy, tylko ot tak sobie naklejać informacje o usterkach na sprawne urządzenia. Zatem, drogi rekonstruktorze, czasami musicie być o jedną myśl do przodu przed Januszem.

interaktywne muzeum