Sytuacja miała miejsce jesienią, kiedy do kin wszedł tzw. horror "Pirania" w 3D. Jak większość tego typu filmów, krew leje się widowiskowo strumieniami, potworki zjadają ludzi żywcem, a panienki biegają po planie pokazując, co mają najlepszego.
Pracowałam na kasie w kinie pewnej znanej sieci. W sobotnie popołudnie przyszła pewna [P]ani, mówiąc, że zarezerwowała kilkanaście biletów na grupę szkolną - rzeczywiście, kręciło się wokół niej sporo młodzieży w wieku ok. 12-14 lat. Była z nią również nieco starsza od nich córka - ok. 15-16 lat.
[K]oleżanka zaczęła przeglądać szkolne rezerwacje, jednak nie znalazła nic (grano wtedy kilka bajek i filmów młodzieżowych). Zapytała o numer rezerwacji lub chociaż godzinę seansu. Wpisawszy dane, oniemiała: klientka zabierała dzieci na "Piranię" właśnie.
[K]: Znalazłam Pani seans. Jest to "Pirania". Mam obowiązek ostrzec Panią, że film jest dozwolony od 18 lat, są w nim sceny przemocy, nagości...
Nie dokończyła zdania, bo klientka oburzona naskoczyła na nią.
[P]: Proszę mi tu nie gadać, doskonale wiem, na co zabieram te dzieci! Proszę dać bilety!
[K]: Może jednak zasugeruję seans odpowiedniejszy dla młodzieży w tym wieku...
[P]: (bardzo zdenerwowana) Sugeruje pani, że źle wybrałam film? To nie pani od tego jest, żeby mi mówić, na co mam zabrać dzieciaki! Doskonale wiem, co robię, jestem pedagogiem szkolnym i rodzice powierzyli te dzieci mi!
[K]oleżanka i ja po prostu zaczęłyśmy się na nią gapić ze zdziwienia. [P]anią najwyraźniej dotknęło to bardzo, ponieważ podniosła głos i nakazała zawołać kierownika. Kierownik, jakkolwiek zapewnił, że nikt nie ma zamiaru negować jej wyborów lub umiejętności pedagogicznych, również zasugerował ewentualną zmianę filmu dla młodszych dzieci. Skończyło się na dalszej awanturze, fochu klientki, która na przeprosiny musiała dostać darmową kawę, oraz rzuceniu na odchodnym do [K]oleżanki - ze strony nastoletniej córeczki, uśmiechającej się złośliwie przez całą kłótnię - "głupia blondyna...", po czym grupa szkolna pomaszerowała oglądać ludzi pożeranych przez zmutowane piranie.
Strach posyłać dzieci do szkoły.
Pracowałam na kasie w kinie pewnej znanej sieci. W sobotnie popołudnie przyszła pewna [P]ani, mówiąc, że zarezerwowała kilkanaście biletów na grupę szkolną - rzeczywiście, kręciło się wokół niej sporo młodzieży w wieku ok. 12-14 lat. Była z nią również nieco starsza od nich córka - ok. 15-16 lat.
[K]oleżanka zaczęła przeglądać szkolne rezerwacje, jednak nie znalazła nic (grano wtedy kilka bajek i filmów młodzieżowych). Zapytała o numer rezerwacji lub chociaż godzinę seansu. Wpisawszy dane, oniemiała: klientka zabierała dzieci na "Piranię" właśnie.
[K]: Znalazłam Pani seans. Jest to "Pirania". Mam obowiązek ostrzec Panią, że film jest dozwolony od 18 lat, są w nim sceny przemocy, nagości...
Nie dokończyła zdania, bo klientka oburzona naskoczyła na nią.
[P]: Proszę mi tu nie gadać, doskonale wiem, na co zabieram te dzieci! Proszę dać bilety!
[K]: Może jednak zasugeruję seans odpowiedniejszy dla młodzieży w tym wieku...
[P]: (bardzo zdenerwowana) Sugeruje pani, że źle wybrałam film? To nie pani od tego jest, żeby mi mówić, na co mam zabrać dzieciaki! Doskonale wiem, co robię, jestem pedagogiem szkolnym i rodzice powierzyli te dzieci mi!
[K]oleżanka i ja po prostu zaczęłyśmy się na nią gapić ze zdziwienia. [P]anią najwyraźniej dotknęło to bardzo, ponieważ podniosła głos i nakazała zawołać kierownika. Kierownik, jakkolwiek zapewnił, że nikt nie ma zamiaru negować jej wyborów lub umiejętności pedagogicznych, również zasugerował ewentualną zmianę filmu dla młodszych dzieci. Skończyło się na dalszej awanturze, fochu klientki, która na przeprosiny musiała dostać darmową kawę, oraz rzuceniu na odchodnym do [K]oleżanki - ze strony nastoletniej córeczki, uśmiechającej się złośliwie przez całą kłótnię - "głupia blondyna...", po czym grupa szkolna pomaszerowała oglądać ludzi pożeranych przez zmutowane piranie.
Strach posyłać dzieci do szkoły.
M... kino
Ocena:
506
(688)
Komentarze