#80589

Nie wiem, czy sprawa jest piekielna, czy po prostu przykra.

Rzecz działa się w niedzielę, na parkingu. Ile miejsca zostaje na parkingu po zostawieniu auta wie każdy. Kilka aut stojących obok siebie nie pozwala może na przejście słonia, ale pozwala na otworzenie drzwi na tyle, by móc do auta wejść. I tak zmierzamy do naszego pojazdu, mąż otwiera drzwi, gimnastykuje się z włożeniem pierworodnego do fotelika, a z budynku, z którego wyszliśmy, zmierza w naszym kierunku mężczyzna trzymający pod rękę staruszka. Trzyma parasol nad sobą, starszy człowiek moknie. Mężczyzna okazał się być właścicielem auta stojącego obok naszego, od strony kierowcy. Od tej samej strony jest mąż wkładający dziecko do fotelika. Widząc mężczyznę i staruszka przymyka drzwi pasażera, wszak nie wie, czy starszy człowiek siądzie z przodu, czy będzie wolał z tyłu, co przy otwartych naszych drzwiach byłoby trudne.

Mężczyzna podchodzi do auta i wyzywa nas od idiotów, nakazuje natychmiast odjechać, bo nie może otworzyć drzwi a ojciec mu moknie! Jakim prawem stoimy obok jego auta, co z nas za ameby umysłowe, brak kultury i szacunku! W międzyczasie staruszek wsiada do auta (cóż, miejsca ewidentnie miał wystarczająco) a jego syn nadal wyzywa nas od najgorszych. Mąż akurat zapiął pasy dziecka, obrócił się do mężczyzny i odparł:
- Proszę pana, wsadzałem roczne dziecko do auta, jaki ma pan problem?
Mężczyzna cały czerwony ze złości rzucił się do swojego auta. Małżonek chce ruszyć, robi to jednocześnie mężczyzna z auta obok, próbując przy okazji przytrzeć nam samochód. Koniec końców ślubny go przepuścił, bo szkoda jednak auta.

Może sytuacja nie jest równie piekielna jak wszystkie zamieszczane tutaj, ale jest jedna istotna dla tej historii rzecz. Cała sytuacja miała miejsce pod kościołem, zarówno mężczyzna z auta obok jak i my byliśmy na mszy, na której kazanie traktowało o szacunku i zrozumieniu.
Człowiek człowiekowi wilkiem, a katolik katolikowi...?

Parking