#87212

Luźne skojarzenie z historią #87210

Mieszkałam swego czasu w Amsterdamie. Kumplowałam się tam z pewną dziewczyną, Mią. Ciężko mówić, że byłyśmy przyjaciółkami, ot koleżanki, spotykałyśmy raz na kilka tygodni da drinka.

Na kilka dni przed jednym z takich spotkań, Mia napisała do mnie, że właśnie dowiedziała się, że w tym tygodniu Amsterdamie jest jej znajomy z Polski i chciał się z nią spotkać w weekend i czy zapytała czy mam coś przeciwko spotkaniu w trójkę. Odpisałam, że spoko, czemu nie.

No i spotkaliśmy się w sobotę wieczorem, jedno piwko, drugie, trzecie... Michał, ten znajomy Mii, był naprawdę w porządku chłopakiem, gadaliśmy cały czas po angielsku starając się nie schodzić na tematy związane stricte z naszym krajem, aby Mia, czyli de facto organizatorka spotkania nie nudziła się. Atmosfera luźna, przyjemna, wydawało się, że wieczór dopiero się rozkręca. W przeciągu kilku minut nastrój Mii zmienił się o 180 stopni, nerwowo spoglądała na telefon, zamilkła . Zapytałam czy wszystko ok, odpowiedziała, że tak, ale niestety ona musi już iść. Chciałam być fair, więc powiedziałam, że ok, w takim razie ja też się zmywam i jedziemy razem do domu (mieszkałyśmy na tej samej ulicy). Mia zaprotestowała, że nie, Michał jest tylko do jutra, powinnam mu pokazać miasto i jego nocne życie, ona żałuje, że sama nie może, widzi, że dobrze się dogadujemy, więc nie chce nam psuć wieczoru.
Zostaliśmy więc z Michałem sami, oblecieliśmy jeszcze kilka knajp i ok. 2-3 w nocy rozeszliśmy się do domu.

Następnego dnia zadzwoniłam do Mii zapytać, czy wszystko ok, czy coś się stało, że tak nagle musiała iść. Nie odebrała. Napisałam wiadomość - odczytana, brak odpowiedzi. Przeczekałam cierpliwie kilka dni, po czym napisałam ponownie. W tym samym czasie napisał do mnie Michał, pytając czy wszystko ok z Mią, bo nie odzywa się do niego. Wiecie, zmartwiłam się. Mia miała różne dziwne znajomości, naprawdę bałam się, że stała się jej krzywda. Poszłam więc do niej do mieszkania. O dziwo, otworzyła od razu naskakując na mnie:

- Czego chcesz?
- Chciałam zobaczyć co się z tobą dzieje, bo się nie odzywasz ani do mnie ani do Michała.
- Aaaa, to tacy z was przyjaciele, że już wiesz, że do niego się nie odzywam?
- No, napisał do mnie, bo chyba się o ciebie martwi
- Jasne, jasne. Dobra, idź już sobie!
- A możesz mi powiedzieć o co chodzi?
- Jak to o co chodzi? Nie udawaj głupiej! Myślałam, że mi pomożesz jakoś poderwać Michała, a ty sama zaczęłaś go podrywać! Olewaliście mnie cały wieczór, tak, tak, rozumiem, oboje jesteście Polakami, to uważasz, że lepiej do niego pasujesz?
- Co? Pogięło cię? Nawet nie wiedziałam, że on ci się podoba, nie podrywałam go tylko byłam miła!
- Taka miła, że pewnie już mu dupy dałaś! Wszystkie Polki takie są!

Do Michała z kolei napisała z pretensją, że przyjechał do niej (nieprawda, bo przyjechał do kuzyna), a kompletnie ją olał na moją rzecz, nawet go nie obchodziło, że wyszła smutna, więc ona wali taką znajomość i cześć!

Co ciekawe, do mnie odezwała się kilka lat później, pytając czy dam jej lekcje rosyjskiego (!), bo ma chłopaka Rosjanina, ale on nie mówi ani po angielsku ani po niderlandzku, więc tak średnio się dogadują, ale ona się dla niego nauczy. Odpisałam, że ja jestem Polką i mówię po polsku, nie znam rosyjskiego. Odpisała:

- Aha, a to to nie jest ten sam język?

Amsterdam