Jestem lekarzem rodzinnym. Kilka dni temu zgłosił się pacjent koło pięćdziesiątki. Przyniósł wyniki badania, które zrobił prywatnie, bo mu znajomy polecił, żeby sprawdził, zachwalając jako "świetny sposób na sprawdzenie, czy nie jesteś chory". Tym rzekomo magicznym wskaźnikiem było CRP, czyli białko C-reaktywne. Norma jest do 5, on miał 17.
Tu małe wyjaśnienie dla nie-medycznych. Tak, poziom rośnie przy różnych chorobach, ale nie wskazuje na przyczynę. Może być wyższy i przy grypie, i nowotworach, i całym mnóstwie innych chorób. Szczególnie tak miernie podwyższony poziom to jedna wielka niewiadoma. Żeby wiedzieć, w którym kierunku szukać, trzeba takiego delikwenta zbadać.
Niestety, pan nie chciał odpowiadać na moje pytania o choroby, przyjmowane leki, hospitalizacje czy nawet czy ostatnio nie był przeziębiony. Odmówił też badania fizykalnego. Kartką ze skierowaniem na badania "z krwi" niemal we mnie rzucił. Ciągle powtarzał, że jest bardzo chory i mam mu już teraz natychmiast powiedzieć, co mu jest.
Próbowałem mu wyjaśnić, że to niewiele mi mówi, że to jak kontrolka "Check engine" w samochodzie. Że naprawdę może być chory, nawet może mieć zawał na niewielkiej powierzchni serca, którego nie czuje, jeśli ma cukrzycę, może mieć POChP, chorobę autoimmunologiczną. Że to oczywiście jego prawo, ale na jego miejscu bym się zatroszczył o to, bo jak psujący się samochód za jakiś czas nie odpali, tak i jemu może się posypać zdrowie. Ten się zapytał, czy mu grożę.
Nie powiem, wściekłem się. Staram się tego po sobie nie pokazywać, ale przyszedł mi do głowy pewien pomysł. Napisałem mu na kartce adres poradni psychiatrycznej, ale bez nazwy, z zaleceniem, żeby tam poszedł, to mu powinni pomóc. Być może i popełniłem jakiś błąd, może się na mnie obrazi, ale trudno - ja mu pomóc nie mogłem, a do psychiatry nie potrzeba skierowania. Bo nie zdziwiłbym się, gdyby coś mu siadło na psychice.
Tu małe wyjaśnienie dla nie-medycznych. Tak, poziom rośnie przy różnych chorobach, ale nie wskazuje na przyczynę. Może być wyższy i przy grypie, i nowotworach, i całym mnóstwie innych chorób. Szczególnie tak miernie podwyższony poziom to jedna wielka niewiadoma. Żeby wiedzieć, w którym kierunku szukać, trzeba takiego delikwenta zbadać.
Niestety, pan nie chciał odpowiadać na moje pytania o choroby, przyjmowane leki, hospitalizacje czy nawet czy ostatnio nie był przeziębiony. Odmówił też badania fizykalnego. Kartką ze skierowaniem na badania "z krwi" niemal we mnie rzucił. Ciągle powtarzał, że jest bardzo chory i mam mu już teraz natychmiast powiedzieć, co mu jest.
Próbowałem mu wyjaśnić, że to niewiele mi mówi, że to jak kontrolka "Check engine" w samochodzie. Że naprawdę może być chory, nawet może mieć zawał na niewielkiej powierzchni serca, którego nie czuje, jeśli ma cukrzycę, może mieć POChP, chorobę autoimmunologiczną. Że to oczywiście jego prawo, ale na jego miejscu bym się zatroszczył o to, bo jak psujący się samochód za jakiś czas nie odpali, tak i jemu może się posypać zdrowie. Ten się zapytał, czy mu grożę.
Nie powiem, wściekłem się. Staram się tego po sobie nie pokazywać, ale przyszedł mi do głowy pewien pomysł. Napisałem mu na kartce adres poradni psychiatrycznej, ale bez nazwy, z zaleceniem, żeby tam poszedł, to mu powinni pomóc. Być może i popełniłem jakiś błąd, może się na mnie obrazi, ale trudno - ja mu pomóc nie mogłem, a do psychiatry nie potrzeba skierowania. Bo nie zdziwiłbym się, gdyby coś mu siadło na psychice.
słuzba_zdrowia
Ocena:
188
(200)
Komentarze