Czytałam na demotywatorach o szpitalach tymczasowych, które nie przyjęły ani jednego pacjenta w trakcie pandemii i wzięła mnie nostalgia.
Pracowałam w szpitalu covidowym, tzn. zwykłym ale przerobionym na jednoimienny, na internie czyli pacjenci drudzy co do ciężkości po OIOM. Na bieżąco uczyliśmy się obsługi respiratorów, morfina i relanium lały się strumieniem żeby niedotlenieni, nielogiczni ludzie nie zrywali masek które pod ciśnieniem tłoczyły tlen do włókniejących płuc. Pamiętam te reanimacje w foliowych ciuszkach zalanych własnym potem. I tych ludzi co prosili żeby telefon potrzymać bo on się chce z żoną pożegnać. To był koszmar.
Nie umniejszając tymczasowym (tym które swoją rolę spełniały a nie służyły za przykrywkę dla trzepania kasy), jako że nie mieli tam w przeciwieństwie do nas kardiologii, bloku operacyjnego, udarówki, urazówki, tomografu komputerowego ani nawet porządnego zbiornika tlenowego, szpitale te miały ściśle określone kryteria przyjęcia: m.in. pacjenci poza covidem nie wymagali hospitalizacji, nie wymagali większego stężenia tlenu niż na tzw. wąsy (jak w filmach, przewody do nosa), musieli być samodzielni, nie mogły to być osoby starsze, otępiałe, chore psychicznie. Innymi słowy byli to ludzie, którym my zalecaliśmy wypożyczenie koncentratora tlenu i na tym koncentratorze wypuszczaliśmy do domu. Trudno się więc dziwić że stały puste, jaki sens kłaść do namiotu człowieka, który może siedzieć we własnym domu? Uprzedzając pytanie, leki podawane na covida (nie mówię o przeciwgorączkowych, przeciwzakrzepowych itp. tylko o lekach modyfikujących samą chorobę jak remdesiwir) też miały określone kryteria włączenia i tamci pacjenci byli w zbyt dobrym stanie żeby je podawać.
Innymi słowy, nasze szpitale jednoimienne, przynajmniej w większości, nie miały najmniejszego sensu i można je było zastąpić izolatoriami. Ale wtedy nie dostawaliby kasy ekstra. Niestety są ludzie zdolni obłowić się na cudzej krzywdzie.
Pracowałam w szpitalu covidowym, tzn. zwykłym ale przerobionym na jednoimienny, na internie czyli pacjenci drudzy co do ciężkości po OIOM. Na bieżąco uczyliśmy się obsługi respiratorów, morfina i relanium lały się strumieniem żeby niedotlenieni, nielogiczni ludzie nie zrywali masek które pod ciśnieniem tłoczyły tlen do włókniejących płuc. Pamiętam te reanimacje w foliowych ciuszkach zalanych własnym potem. I tych ludzi co prosili żeby telefon potrzymać bo on się chce z żoną pożegnać. To był koszmar.
Nie umniejszając tymczasowym (tym które swoją rolę spełniały a nie służyły za przykrywkę dla trzepania kasy), jako że nie mieli tam w przeciwieństwie do nas kardiologii, bloku operacyjnego, udarówki, urazówki, tomografu komputerowego ani nawet porządnego zbiornika tlenowego, szpitale te miały ściśle określone kryteria przyjęcia: m.in. pacjenci poza covidem nie wymagali hospitalizacji, nie wymagali większego stężenia tlenu niż na tzw. wąsy (jak w filmach, przewody do nosa), musieli być samodzielni, nie mogły to być osoby starsze, otępiałe, chore psychicznie. Innymi słowy byli to ludzie, którym my zalecaliśmy wypożyczenie koncentratora tlenu i na tym koncentratorze wypuszczaliśmy do domu. Trudno się więc dziwić że stały puste, jaki sens kłaść do namiotu człowieka, który może siedzieć we własnym domu? Uprzedzając pytanie, leki podawane na covida (nie mówię o przeciwgorączkowych, przeciwzakrzepowych itp. tylko o lekach modyfikujących samą chorobę jak remdesiwir) też miały określone kryteria włączenia i tamci pacjenci byli w zbyt dobrym stanie żeby je podawać.
Innymi słowy, nasze szpitale jednoimienne, przynajmniej w większości, nie miały najmniejszego sensu i można je było zastąpić izolatoriami. Ale wtedy nie dostawaliby kasy ekstra. Niestety są ludzie zdolni obłowić się na cudzej krzywdzie.
słuzba_zdrowia covid pandemia
Ocena:
149
(171)
Komentarze