Taka krótka historyjka o tym, jak niektórzy nauczyciele potrafią być bezmyślni. Dla dorosłego człowieka nie jest to przeżycie, ale dla dzieciaka wielkie upokorzenie.

Było to ponad 10 lat temu, wczesne lata podstawówki, mała wieś, mała szkoła.
Między moimi rodzicami nie było dobrze, mama wyprowadziła się na kilka dni do swojej siostry mieszkającej kilka km dalej.

Wyobraźcie sobie, lekcja z wychowawczynią klasy, która powinna być podporą dla dzieci, w szczególności dla swych podopiecznych. Nagle, przy całej klasie, szanowna pani z takimi słowami do mnie, bo nie było to pytanie:
- Kornok, słyszałam, że twoja mama was zostawiła i się wyprowadziła.
Ja rumieniec na twarzy ze wstydu, prawie płacz, a pani jakby nigdy nic prowadziła sobie dalej lekcję.

Nigdy nikomu o tym nie mówiłam, nawet rodzicom, a szkoda.