#15207

Wracałam kiedyś z rajdu po warszawskich księgarniach i antykwariatach. Upał nieziemski, zmordowałam się strasznie, w dodatku bolała mnie noga, ale byłam zadowolona, bo wiozłam dwie torby fajnych książek.

Wsiadłam do metra i trafiłam wolne miejsce. Rozsiadłam się wygodnie, usiłując wyprostować bolącą nogę tak, żeby nikt się o nią nie potykał. W pewnym momencie stanęła koło mnie mocno starsza pani, taka po siedemdziesiątce. Głupio mi się zrobiło.

- Przepraszam, ale nie ustąpię pani miejsca - powiedziałam. - Noga mnie boli i mam ciężkie torby. Może ktoś młodszy wstanie? - rozejrzałam się, siedzącej młodzieży było sporo.

Starsza pani zaczęła dziękować, że ona niedaleko jedzie, że młodzi niech sobie posiedzą, bo ona zaraz wysiada.

Wtedy przypomniał mi się stary dowcip i mówię głośno:
- Ma pani rację, niech siedzą za młodu, jak będą starzy to się jeszcze nastoją.

Kilka osób zachichotało. Ale tyłka nikt nie ruszył. Dobrze, że starsza pani rzeczywiście niedaleko jechała.