#15915

Pewna znajoma, której życie ułożyło się średnio, zawsze mogła liczyć na pomoc mojej rodziny, w tym moją. Pożyczało się pieniądze, poratowało lekami w nagłym wypadku, pomogło dzieciom w lekcjach..
Parę dni temu zadzwoniła do mnie czy mogę do niej zajrzeć, bo ma sprawę na mieście a dziecko chore... Zjawiłam się po kilku minutach, myślałam, że tego dziecka trzeba będzie popilnować, coś w tym rodzaju.
Pani miała do mnie jednak inną sprawę. Chciała żebym jej poszła do lombardu obrączkę zastawić. Głupio mi się zrobiło, bo wolałabym jej pieniądze pożyczyć.
- Nigdy w lombardzie nie byłam, nie wiem co i jak- wykręcam się jak mogę. Pani prosi, nalega, dość grubą obrączkę wciska mi do ręki...
- To nic trudnego, powiesz że na tydzień, facet obrączkę zważy i ile da, tyle weź. Kwitek ci wypisze.

Poszłam, choć zdenerwowałam się bardzo. Pomoc pomocą, ale było mi zwyczajnie wstyd!
Znalazłam lombard, weszłam, facet na mój widok wstał.
- Chciałam to zastawić na tydzień, nie wiem jak, bo to nie moje, ale pan się zna...
Wziął do reki obrączkę obejrzał i jak na mnie nie wrzaśnie:
- Co to ma być! Głupiego szukasz? To tombak jest złodziejko jedna! Ja to tu zaraz młotkiem rozbije, żebyś kogoś innego nie nabrała!!!
Ja szok, czuję jak mi policzki płoną, próbuję się tłumaczyć, że to nie moje, że przecież gdybym wiedziała nigdy bym z czymś takim nie przyszła, że chciałam tylko pomóc...
- Ja to już widziałem, pogoniłem taką starą ku...ę to młoda przyszła...
Porwałam nieszczęsną obrączkę z lady i uciekłam, po drodze popłakałam się porządnie.
Znajoma chyba pod drzwiami się kręciła, bo nawet puknąć nie zdążyłam już drzwi były otwarte.
- Co mi pani dała! To jest śmieć a nie złoto! Facet mnie wyzwał od złodziejek i jeszcze gorzej!
Wydzierałam się na nią dobrą chwilę, a ona stała i nic.
Na koniec zanim trzasnęłam drzwiami powiedziała:
- Szkoda, że się nie udało, ty tak uczciwie wyglądasz, to pomyślałam że tobie się uda wyciągnąć parę złotych, trudno.

pomoc sąsiedzka