#23358

Piękna, zimowa noc, ledwie godzina 3. Robię to, co jak wiadomo robi każdy ratownik w pracy, czyli leżę z brzuchem do góry w pracowniczym pokoju, czekając aż coś ciekawego będzie się działo. W międzyczasie odliczam czas do końca niezwykle nudnej służby (spokój jak rzadko...).

W końcu jest! Dzieje się coś, silne wymioty, paskudna gorączka, nieregularny oddech u małego dziecka. Jedziemy. Na miejscu dzwonimy domofonem. Słychać przez ziewanie:

-Halo?
-Pogotowie.
-Jakie pogotowie?
-Mamy wezwanie pod ten adres.
-Halo???
-Wzywała pani pogotowie?
-Nie, żadnego pogotowia. Coś się stało? Halo???
-Mamy wezwanie na Szatańską 13/2. To pani adres?
-Tak, to mój adres. Nie wzywałam pogotowia.

Każemy sprawdzić jeszcze raz adres - prawidłowy. Dyspo próbuje oddzwonić na numer, z którego wezwano pomoc. Nikt nie odbiera... Stoimy pod blokiem, bo może tylko numer mieszkania zły? I zaraz się wyjaśni? Nie wyjaśniło. Nikt nie odbiera, adres jak byk ten, ale pod tym adresem nikt nas nie potrzebuje. Po 30 minutach wracamy, jak będziemy potrzebni zgłoszą się jeszcze raz, trudno.

Sprawa nie daje nam spokoju (nie codziennie zdarza się, że ktoś nas wzywa i podaje błędny adres). Mija może 40 minut od powrotu do bazy. Znów wezwanie.
Patrzymy na adres: Szatańska 13/2...
No nic, jedziemy. Próbujemy jeszcze raz dzwonić pod ten sam adres.

-Halooo...?
-Pogotowie.
-Znowu? Jakie pogotowie?
-Wezwano nas znów pod ten adres, czy to Szatańska 13/2?
-Tak, to Szatańska 13/2, ale tu nikt nie wzywał pogotowia.
-Czy jest jakiś sąsiad, który mógł pomylić adresy?
-Halo???
-Czy wie pani może czy jakiś sąsiad mógł pomylić adresy?
-Nie znam sąsiadów, mieszkamy tu od niedawna.

No nic... Dyspo jeszcze raz zaczyna dzwonić pod numer, z którego zgłoszono wezwanie. Nikt nie odbiera... Każą nam wracać. Profilaktycznie rozglądamy się po okolicy szukając światła w oknie (które oznaczałoby, że ktoś nie śpi i mógłby to być potencjalny pomyłkowicz). Ciemno, głucho, zimno...
Wracamy.

Godzina 5:30 wezwanie. Na Szatańską 13/2, już lekko poddenerwowani jedziemy bo objawy, które są podawane (wciąż te same) są groźne dla małych dzieci.
Na miejscu dzwonimy po raz kolejny.

-Halo!?
-Pogotowie.
-Jaja sobie robicie!?
-Proszę pani, dostajemy wciąż wezwanie pod ten adres.
-Ja nie wzywałam pogotowia!
-Naprawdę nie orientuje się pani kto mógłby wzywać pogotowie w okolicy?
-Nie wkurzaj mnie!

Odłożyła słuchawkę. Tym razem robimy rundkę po okolicy szukając jakiegokolwiek znaku świetlnego oznaczającego, że ktoś nie śpi. Rozglądamy się za jakimkolwiek życiem wokół nas. Przebyliśmy całą Szatańską. Nic... Ciemno, głucho, zimno...
Nieźle wściekli i zmarznięci wracamy.

Godzina 7:15 rano. Wezwanie, po usłyszeniu adresu Szatańska 13/2 aż się we mnie zagotowało. Chwilę trwała ostra dyskusja kolegi z wysyłającymi, że nie chcemy tam jechać. Ci jednak nieugięci wysyłają nas po raz czwarty pod ten adres.

Na miejscu zrezygnowani dzwonimy po raz kolejny tej nocy do niczemu winnej kobiety zwalając ją z łóżka i szykując się na solidny opieprz. Jednak ku naszemu zdziwieniu sytuacja była inna.

-Halo?
-Pogotowie.
-Dobrze, że jesteście.

*bzzzz*

Wchodzimy na górę i co widzimy? Spocone, wymiotujące dziecko, z gorączki aż czerwone na twarzy... Okazało się, że to ta pani cały czas wzywała pogotowie, ale zanim dojechaliśmy to syn przestawał wymiotować, więc za każdym razem uznawała, że już ok i postanowiła udawać, że wcale nikogo nie wzywała, tylko spała, a my bezczelnie śmieliśmy budzić ją trzykrotnie jednej nocy.

Pogotowie ;)