zarchiwizowany
Skomentuj
(22)
Pobierz ten tekst w formie obrazka
szarri
Z okazji dnia chorych umysłowo opowiem Wam o pewniej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej z mojego rodzinnego miasta - jedyne bowiem moje skojarzenie z tą placówką to "wariatkowo", więc pasuje jak znalazł, dodatkowo sama historia również idealnie się wpasowuje... Sama miałam parokrotnie styczność z tą PPP, ale tym razem nie o mnie.
Jak wiadomo (lub może nie), poradnie takie zajmują się m.in. diagnozowaniem dysleksji i innych dys-. Moja siostra to całkiem łebskie stworzonko, ale pewnego dnia trafiła tam z podejrzeniem dyskalkulii. Wbrew pozorom diagnoza i odpowiednie papierki są niekiedy przydatne, więc warto potwierdzić lub wykluczyć takie zaburzenie.
Po trwających może dwadzieścia minut testach zapadł wyrok, wypowiedziany lekkim tonem przez panią siorbiącą kawusię: siostra jest *siorb kawusi* niedorozwinięta umysłowo w stopniu lekkim.
Mama w szoku. Jak to?! Kurczę, do Mensy by się nie dostała, liczyć nie umie kompletnie, ale niedorozwinięta?! Na pewno nie odbiegała od swoich koleżanek w rozwoju, a przez 11 lat raczej byłyby jakieś sygnały ze strony lekarzy, nauczycieli, przedszkolanek... Dziecko rezolutne, bystre, uczy się nieźle - to NIEMOŻLIWE, żeby miała IQ poniżej 70 (główne kryterium diagnostyczne przy orzekaniu niepełnosprawności umysłowej). Po prośbie o wyjaśnienie mama usłyszała tylko: "proszę pani, to dziecko jest głupie, my jej dajemy zadania, a ona nie potrafi rozwiązać!".
Jakie to były zadania?
Matematyczne.
W konkurencyjnej Poradni po wielogodzinnych, wieloetapowych testach (także ruchowych) orzeczono dyskalkulię, przy okazji stwierdzono także IQ na poziomie 120, wysokie uzdolnienia językowe i świetną pamięć. Na widok orzeczenia z pierwszej poradni pani w tej drugiej prawie posikała się ze śmiechu. Ergo: lepiej sprawdzić dwa razy, niż pozwolić niekompetentnym *siorb* paniom zaszufladkować dziecko.
P.S. Wiem, że dla niektórych brak umiejętności wyprowadzenia wzorów skróconego mnożenia jest dowodem na imbecylizm, ale wierzcie mi, na inteligencję składa się wiele różnych czynników i poza tym siostra jest naprawdę bystrą i lotną istotą.
Jak wiadomo (lub może nie), poradnie takie zajmują się m.in. diagnozowaniem dysleksji i innych dys-. Moja siostra to całkiem łebskie stworzonko, ale pewnego dnia trafiła tam z podejrzeniem dyskalkulii. Wbrew pozorom diagnoza i odpowiednie papierki są niekiedy przydatne, więc warto potwierdzić lub wykluczyć takie zaburzenie.
Po trwających może dwadzieścia minut testach zapadł wyrok, wypowiedziany lekkim tonem przez panią siorbiącą kawusię: siostra jest *siorb kawusi* niedorozwinięta umysłowo w stopniu lekkim.
Mama w szoku. Jak to?! Kurczę, do Mensy by się nie dostała, liczyć nie umie kompletnie, ale niedorozwinięta?! Na pewno nie odbiegała od swoich koleżanek w rozwoju, a przez 11 lat raczej byłyby jakieś sygnały ze strony lekarzy, nauczycieli, przedszkolanek... Dziecko rezolutne, bystre, uczy się nieźle - to NIEMOŻLIWE, żeby miała IQ poniżej 70 (główne kryterium diagnostyczne przy orzekaniu niepełnosprawności umysłowej). Po prośbie o wyjaśnienie mama usłyszała tylko: "proszę pani, to dziecko jest głupie, my jej dajemy zadania, a ona nie potrafi rozwiązać!".
Jakie to były zadania?
Matematyczne.
W konkurencyjnej Poradni po wielogodzinnych, wieloetapowych testach (także ruchowych) orzeczono dyskalkulię, przy okazji stwierdzono także IQ na poziomie 120, wysokie uzdolnienia językowe i świetną pamięć. Na widok orzeczenia z pierwszej poradni pani w tej drugiej prawie posikała się ze śmiechu. Ergo: lepiej sprawdzić dwa razy, niż pozwolić niekompetentnym *siorb* paniom zaszufladkować dziecko.
P.S. Wiem, że dla niektórych brak umiejętności wyprowadzenia wzorów skróconego mnożenia jest dowodem na imbecylizm, ale wierzcie mi, na inteligencję składa się wiele różnych czynników i poza tym siostra jest naprawdę bystrą i lotną istotą.
Ocena:
186
(220)
Komentarze