#30692

Przeglądając Piekielnych przypomniała mi się historia z piekła rodem.

Koleżanka mojej mamy pracuje w sklepie na obrzeżach miasta. Pewnego pięknego dnia ktoś podrzucił jej do sklepu kociaka na oko trzymiesięcznego. Po kilku dniach kiedy w końcu go złapała (bal się ludzi, kilka dni przesiedział schowany pod szafką) przywiozła do nas. Moja mama, która jest miłośniczka kotów, od razu go przygarnęła. Biedaczek był w opłakanym stanie, więc zabrałam go do weterynarza. Przyjeżdżam na miejsce, grzecznie czekam. Biorę kociaka na kolana i głaszczę. Po chwili wchodzi babcia [P]iekielna z pieskiem (czymś yorkopodobnym) a za nią wnuczka 8-10 lat. Babcia klapnęła kilka krzesełek ode mnie i wlepia te swoje małe oczka a to w mojego kotka, a to we mnie. Po chwili podchodzi do mnie z wnuczką.
Piekielna: - Jaki ładny kotek. Można wziąć na rączki?
Ja: - To nie jest dobry pomysł. On bardzo boi się obcych. - odpowiadam grzecznie.
P: - Ale wnuczka chciała kotka wziąć na rączki i pogłaskać. - Babcia wskazała na dziewczę obok niej. Stanowczo odpowiadam, że nie dam kota. Piekielna miała do gdzieś i po prostu zaczęła mi wyrywać z rąk kota. Ja w pisk żeby przestała bo mu krzywdę zrobi, ale ona szarpie jak oszalała więc puszczam zwierzaka. Kociak momentalnie zaczął miauczeć i potraktował Piekielną pazurami. Wściekły babsztyl RZUCIŁ moim kotek o ścianę. Jestem osobą, która ma skłonności do agresji. Bezceremonialnie walnęłam Piekielnej w ryj i poleciałam biegiem do kociaka. Piekielna w ryk, zaczęła grozić mi policją, sądem. Ja całkowicie spokojnie odparłam, że na nagraniach z monitoringu wyraźnie będzie widać kto zaczął. Piekielna oburzona, wrzeszcząc coś o niewychowanych bachorach, wzięła psa, wnuczkę i wyszła. Dopiero wtedy skapnęłam się, że pracownicy patrzą na mnie z karpikiem na twarzy. Na szczęście kociakowi nic się nie stało, w odróżnieniu do Piekielnej którą następnego dnia spotkałam na zakupach z pokaźnym siniakiem na twarzy.