#31173

Pracuję w kinie.

Stoję na kasie. Przychodzi para. Facet mówi, że zamówił bilety online, ale niechcący dwa razy mu się kliknęło i chyba zdublował zamówienie. Zdarza się, nie ma problemu.
Wołam menadżera, men przychodzi, robi zwrot, załatwione.

[Ja:] Coś jeszcze dla państwa?
[Facet:] Tak. Eee... Duży solony popcorn, duża cola zero, hot-dog, nachos z podwójnym serem...
Uzbierało się spore zamówienie. Wszystko stawiam przed państwem.
[J.:] Trzydzieści cztery pięćdziesiąt poproszę.
Facet stoi w milczeniu i patrzy na mnie wyczekująco. Nieswojo mi się robi, bo może coś przeoczyłam, coś jest nie tak? Ale nie, facet się dalej patrzy jakoś tak jakby chciał mi coś telepatycznie przekazać.
Menadżer, który się krzątał obok, podchodzi i obserwuje.
[J., głośniej:] Należy się trzydzieści cztery pięćdziesiąt, proszę pana.
[F.:] A bo ten... bo mnie tak zestresowało to podwójne bukowanie, że całą noc spać nie mogłem.
[J.:] Yyy... tak?
[F.:] Strasznie. Okropnie. Normalnie aż mam wory pod oczami. To co, przez waszą niekompetencję nic nie płacę, co?

Zaśmiałam się posłusznie, bo wydawało mi się, że klient żartuje, a że suchar, to jestem przyzwyczajona. Menadżer też porechotał słabo. Facet patrzy na mnie, patrzy na mena, zaczyna ładować fanty pod pachę, towarzyszka pakuje słodycze do torebki i zbierają się do odejścia.
Pierwszy z osłupienia wyrwał się men.

[M.:] Hola, proszę państwa, co to znaczy! Nie ma za darmo, proszę zapłacić należność!
[F.:] Ale jakim prawem! Ja się ZESTRESOWAŁEM!
[M., tracąc cierpliwość:] Ja też jestem wrażliwy. Trzydzieści cztery pięćdziesiąt poproszę.
Facet rzuca ładunek na ladę, kobieta wyszarpuje słodycze i też nimi ciska.
[F., obrażony:] To ja tylko małą colę wezmę.

Kiedy już sobie poszli i odzyskaliśmy ludzką mowę, menadżer wyznał mi, że dotąd myślał, że osiem lat zarządzania kinem uodporniło go na dziwienie się ludziom, ale dzisiejszy dzień zmienił wszystko.

Kino zagranica