Galiel
Często jeżdżę na tzw. kontrakty.
Sytuacja z RPA:
Firma kładzie światłowody. Światłowód taki w rurę się pakuje, coby go robaczki w ziemi nie pogryzły ;) Żeby położyć rurę, czasem trzeba pod rurę ową dół wykopać. Proste jak budowa cepa.
Zdziwiło mnie zatem, że do kopania rowu jeździ brygada: czterech kopiących i "patrzałek", czyli ktoś kto siedzi i patrzy jak kopią (wybierany losowo). Nikt nie chce za takiego obserwatora robić, ale szef kazał, co poradzić - prikaz to prikaz, raz na jakiś czas trzeba cztery litery ruszyć i w patrzałka się zamienić.
Siedzę, patrzałkuję.
Rów oznaczony - palik, sznureczek, prościutko, teren kopania pomiędzy sznureczkami. Panowie kopią, ja umieram z nudów, ptaszki ćwierkają, słoneczko praży, populacja ziemi wzrasta, słowem sielanka.
A w mózgownicy mojej rysuje się piękny obraz kubeczka kawusi, czarnej kawusi, kochanej kawusi, ech....
Kawa z poczuciem obowiązku wreszcie wygrała. Ruszam zatem do kanciapy, z pełnym przekonaniem, że co jak co, ale prosty rów wykopać, na dodatek oznaczony palikami, to każdy głupi potrafi.
Wracam po jakiś 15 minutach.
I co widzę? W oznaczonym przez paliki terenie był kamień. Kamień jak kamień - taki średniej wielkości, mało rozmowny jak to kamienie mają, jeden roślejszy facet by go spokojnie do zmiany lokalizacji namówił. Ale po co? Lepiej trajektorię rowu zmienić i koło kamienia zakręt zrobić. W sumie idea zrozumiała - co ma taka rura prosto leżeć, nudne to takie ;)
"Nerw mną targnął", rurę prostą, co to intencji chłopaków nie zrozumiała i się "nie wygła", w łapki biorę i do kierownika kopaczy idę. Pokazuje mu (cały czas prostą) rurę i retorycznie pytam:
- Piri (bo Piri mu było), weź mi wytłumacz jak ja mam tą rurę w ten zakręcony rów wstawić?
Piri popatrzył na mnie jak na zielonego kota, rurę wziął i... zaczął koło kamienia siłą wciskać.
Rura jednak swoje zdanie miała. A że twardziel z niej był, to nie pękła.
Ja się za to załamałam.
I idź tu człowieku na kawę.
Sytuacja z RPA:
Firma kładzie światłowody. Światłowód taki w rurę się pakuje, coby go robaczki w ziemi nie pogryzły ;) Żeby położyć rurę, czasem trzeba pod rurę ową dół wykopać. Proste jak budowa cepa.
Zdziwiło mnie zatem, że do kopania rowu jeździ brygada: czterech kopiących i "patrzałek", czyli ktoś kto siedzi i patrzy jak kopią (wybierany losowo). Nikt nie chce za takiego obserwatora robić, ale szef kazał, co poradzić - prikaz to prikaz, raz na jakiś czas trzeba cztery litery ruszyć i w patrzałka się zamienić.
Siedzę, patrzałkuję.
Rów oznaczony - palik, sznureczek, prościutko, teren kopania pomiędzy sznureczkami. Panowie kopią, ja umieram z nudów, ptaszki ćwierkają, słoneczko praży, populacja ziemi wzrasta, słowem sielanka.
A w mózgownicy mojej rysuje się piękny obraz kubeczka kawusi, czarnej kawusi, kochanej kawusi, ech....
Kawa z poczuciem obowiązku wreszcie wygrała. Ruszam zatem do kanciapy, z pełnym przekonaniem, że co jak co, ale prosty rów wykopać, na dodatek oznaczony palikami, to każdy głupi potrafi.
Wracam po jakiś 15 minutach.
I co widzę? W oznaczonym przez paliki terenie był kamień. Kamień jak kamień - taki średniej wielkości, mało rozmowny jak to kamienie mają, jeden roślejszy facet by go spokojnie do zmiany lokalizacji namówił. Ale po co? Lepiej trajektorię rowu zmienić i koło kamienia zakręt zrobić. W sumie idea zrozumiała - co ma taka rura prosto leżeć, nudne to takie ;)
"Nerw mną targnął", rurę prostą, co to intencji chłopaków nie zrozumiała i się "nie wygła", w łapki biorę i do kierownika kopaczy idę. Pokazuje mu (cały czas prostą) rurę i retorycznie pytam:
- Piri (bo Piri mu było), weź mi wytłumacz jak ja mam tą rurę w ten zakręcony rów wstawić?
Piri popatrzył na mnie jak na zielonego kota, rurę wziął i... zaczął koło kamienia siłą wciskać.
Rura jednak swoje zdanie miała. A że twardziel z niej był, to nie pękła.
Ja się za to załamałam.
I idź tu człowieku na kawę.
praca
Ocena:
706
(782)
Komentarze