#36850

Dorabiam w weekendy. Najmując się do tej pracy rozmawiałam z szefową, że nie mogę pojawić się w jeden konkretny weekend, szefowa powiedziała, że nie ma sprawy. Dostaję wczoraj do ręki grafik na kolejne dwa tygodnie i widzę, że jestem wpisana w ten weekend, który chciałam mieć wolny na poranną zmianę w oba dni. Idę do szefowej (Sz) i nastąpił taki dialog.

[Ja]: - Przepraszam, ale ja od samego początku mówiłam, że w ten weekend nie mogę być bo mam ślub, wesele i poprawiny. Własne!
[Sz]: - Ale to ja cię właśnie dlatego wpisałam na 5:30. Wyjdziesz w sobotę o 14, to się zdążysz naszykować.
[Ja]: - Proszę pani, żeby tu być na 5:30 muszę wstać o 4 rano! Poza tym nigdy mi się nie udało wyjść o czasie! Muszę jeszcze dojechać do siebie, a to prawie godzinę zajmuje. Nie zdążę!
[Sz]: - Samochód sobie pożyczysz, zdążysz!
[Ja]: - Nie mam od kogo! Poza tym na własnym ślubie chciałabym wyglądać dobrze i się chociaż wyspać! Muszę się przecież przygotować! A jak pani zdaniem mam być po weselu w niedzielę na 5:30?!
[Sz]: - Oj tam, wyjdziesz wcześniej!
[Ja]: - Z własnego wesela? Jak pani sobie w ogóle to wyobraża?! Ja mam poza tym w niedzielę jeszcze poprawiny, a w poniedziałek idę do mojej podstawowej pracy!
[Sz]: - Balować się zachciało! Gdyby nie to, co ja ci dałam tu zarobić, to byś nawet na kieckę nie miała! Zamiast mnie być wdzięczną, to jeszcze problemy robisz! Ja nie mogę przyjechać, bo się już umówiłam z rodziną na działkę!

Więc już nie będę dorabiać w weekendy. Dodam, że baba płaciła zawrotną kwotę 5 zł za godzinę.

PS. Kobieta ma męża, a nawet syna. Jej syn tydzień temu w sobotę też brał ślub. Cywilny, po nim obiad dla najbliższej rodziny. Zgadnijcie, kto siedział w pracy od 5:30 do 23:30 zarówno w sobotę jak i niedzielę? Ja oczywiście. Dlatego myślałam, że baba jest w stanie zrozumieć. Może ją zazdrość szarpnęła, że ja będę miała ślub, jak sama kiedyś powiedziała, "pełną gębą". Ale to był świadomy wybór jej syna.

takie niezbyt ważne wydarzenie