#38660

Zły to ptak co własne gniazdo kala. Jednak wbrew temu przysłowiu, postanowiłem wrzucić kamyk do ogródka mojego szpitala.

Zostałem wezwany na "cito!" na konsultację psychiatryczną do Oddziału Nefrologii. Pytanie do mnie brzmiało: "Czy pacjentka może przebywać w pomieszczeniu bez krat?". Samo w sobie było to kuriozalne, więc tym chętniej poszedłem na górę.

Istotną informacją jest to, że tym czasie część Nefrologii była w remoncie, więc "wynajmowali" trzy sale od Chirurgii.

Na miejscu okazało się, że mają pacjentkę ze świeżo zdiagnozowaną niewydolnością nerek, która od kilku dni się buntowała. Nie zgadzała się na dializy, na przeniesienie do innej sali, ani na branie leków. W dodatku krzyczała na pielęgniarki i nawet ostatnio groziła, że się zabije. Ordynator miał jej dość, zastanawiali się czy wypisać ją do domu czy też przenieść na Psychiatrię.

Usiadłem z pacjentką w spokojnym miejscu. Początkowo była nieufna ale z czasem klimat rozmowy się ocieplił. W miarę czasu zaczął wyłaniać się o tyle śmieszny co straszny obraz zdarzeń.

Pacjentka, mówiąc oględnie, nie była geniuszem. Ot, prosta kobieta w wieku średnim. Olimpiady z matematyki by nie wygrała ale na poziomie konkretu rozumiała całkiem dobrze.

Okazało się, że nikt nie zadał sobie trudu by jej cokolwiek wyjaśnić. Nie wiedziała ona, że ma niewydolność nerek i na czym to polega. Nie wiedziała co to są dializy i po co miałaby mieć je robione. W dodatku usłyszała, że mają ją przenieść na Chirurgię i bała się, że będą chcieli jej coś wyciąć. Ponieważ niczego nie rozumiała, więc reagowała agresją jak zapędzone w kąt przestraszone zwierzątko.

Spokojnie wyjaśniłem pacjentce niuanse medyczne i rozwiałem wątpliwości. O dziwo, okazało się, że pacjentka nie tylko zgadza się na dializy ale nawet pójdzie salę na Chirurgii pod warunkiem, że nie będzie żadnej operacji.

Na zaleceniach konsultanta ze złośliwą satysfakcją napisałem:
"Proszę rozmawiać z pacjentką".

Szpital w dużym mieście