#41646

Czas leci, a wspomnień wiele...
Przypomniał mi się pewien "Wybitny" Profesor, pewnego Wydziału Nauk Ścisłych na Pewnym Uniwersytecie. Prowadził on przedmioty głownie fakultatywne o chwytliwych nazwach, a podczas wykładów prezentował się tak:

- "bo wiecie TA STARA WIEDŹMA/CZAROWNICA*..." -mówiąc o żonie

- "Kuleję dlatego, że chciałem kopnąć żonę, ale trafiłem w KALORYFER/LODÓWKĘ/ŚCIANĘ/DRZWI*"

- "Właściwie to nie wiem, czemu Pani, tak blondynka do Pani mównię! Dlaczego Pani tu przychodzi..." - do koleżanki, która skrzętnie robiła notatki ze slajdów , nikt nie wiedział o co mu chodzi ;/

- "Moja żona ma na imię Gertruda, a na drugie Przypadek"

EGZAMIN : podczas wykładów profesor robił listy obecności i na tej postawie stwierdzał, jakie ma zadać pytanie danej osobie.

[P](moja kolej na wejście)Pani nie kojarzę, Pani nie chodziła...
[Ja]Chodziłam, byłam na wszystkich wykładach !
[P] TO JAK MA NA IMIĘ MOJA ŻONA?
[Ja] Gertruda, ale Profesor używał innych form jej imienia !
[P] No oczywiście, mówiłem " Moja kochana małżonka" lub " córka mojej teściowej"...

(W gabinecie siedziałam 45 min, nie dostałam żadnego innego pytania, wchodzili i wychodzili inni zdający, na końcu otrzymałam 4,5 do indeksu)

- (wchodzi dziewczyna z innego kierunku, ale też na egzamin go prof) "Proszę znaleźć się na przynajmniej 3 listach obecności, inaczej nie pytam" i podaje dziewczynie listy z naszego roku... Po 15 min zorientowała się, że nie zna żadnej osoby na liście ...

A teraz hit - żeby dostać się na egzamin (jedynie ustny) trzeba było ZNALEŹĆ Profesora na jakże rozległym wydziale, niezależnie, czy się wcześniej z nim ktoś umawiał, czy nie ! Profesor na wydziale co prawda zawsze był, ale kawy i pogaduchy urządzał sobie od dziekanatu po salę gimnastyczną...

Standardowa odpowiedź po zapukaniu do drzwi gabinetu : "Nie ma mnie, idźcie sobie" lub po prostu siedzenie cichutko jak myszka za zamkniętymi drzwiami.

*niepotrzebne skreślić

Polski Uniwersytet