#44645

Był rok mniej więcej dwutysięczny, internet dopiero zaczynał trafiać pod strzechy. Wtedy pierwszy raz spotkałam się z instytucją łańcuszka. Nie, nie takiego internetowego. Łańcuszek przepisywało się chyba 12 razy i wrzucało sąsiadom do skrzynek pocztowych po prostu. Jak to w łańcuszkach bywa, za rozesłanie miała czekać nagroda, za zaniedbanie kara.

W tym samym czasie zmarł tata jednej z dziewczynek z osiedla, na którym mieszkałam. Domyślacie się już?
Tak, po osiedlu buchnęła wśród dzieciaków plotka, że to ona tatę zabiła, bo nie rozesłała łańcuszka.

Ciężko jest mi sobie wyobrazić, jak wielką krzywdę ta gadanina wyrządziła dziesięcioletniej dziewczynce, pogrążonej w żałobie.