#48882

Wysłano mnie z samego rana do sklepu, aby w małym, osiedlowym sklepiku kupić chleb na święta Wielkanocy. Sklep typowy, miejsca w środku na co najwyżej sześć osób, jedna pani obsługująca zamówienia. W czasie, kiedy ja byłem w środku, poza mną było obecnych czworo innych klientów.

Godzina wczesna, sklep ledwie otwarty. Stałem dokładnie w środku kolejki, kiedy czułem, że kobieta za mną uparcie stara się podejść jak najbliżej, przez co wbijała mi swoją torebkę w udo i naprawdę, torebka ta musiała być wykonana z jakiegoś metalu, tak twarda była. Posunąłem się kilka centymetrów do przodu, ot tyle, by nie czuć już niczego obcego na swoim udzie. Ale znowu. Tym razem odwróciłem się, zmierzyłem kobietę wzrokiem, wskazałem na torebkę i nieśmiało odezwałem się, mówiąc "przepraszam".

Nie pomogło.

Dwie osoby przede mną już zdążyły zakończyć zakupy i na pytanie ekspedientki "dzień dobry, co podać?" już chcę odpowiadać, kiedy kobieta za mną szturchnęła mnie swoją torebką i wykrzykuje zamówienie.

- Przepraszam, stałem tutaj przed panią w kolejce - odezwałem się.
- Oj, nie bądź taki, pozwól pani Basi zrobić zakupy pierwszej - niespodziewanie odezwała się ekspedientka.

Spojrzałem na nią z szeroko otwartymi oczyma i wydukałem tylko:
- Gdyby pani Basia poprosiła, to bym ją wpuścił przed siebie, ale że wolała mnie bić, to ja nie pozwolę.

W skrócie, podniósł się w sklepie mały raban o tym, że jestem chamem niewychowanym (zaskakująco, beż żadnych słów wymagających cenzury), wszystkim się spieszy, a ja utrudniam i w ten deseń podobnie.

Udało mi się jednak doprosić obsłużenia w normalnej kolejności (w mojej obronie stanął nieznany mi, młody chłopak), wziąłem chleb i wyszedłem, co zajęło mi mniej więcej trzydzieści sekund.

Rozumiem, że starszym wypada okazać szacunek, ale odrobinę dla siebie też posiadam. I zastanawiam się tylko, czy ja też będę w przyszłości się tak zachowywał.

osiedlowy sklepik