phelps
W pewnym mieście wojewódzkim znajduje się liceum.
Bardzo elitarne liceum, co jego włodarze podkreślają przy każdej sposobności.
Szkoła jest znana, jeszcze bardziej znana jest jej dyrektorka, piastująca swoje stanowisko od czasów niepamiętnych.
Od czasów równie niepamiętnych za szkołą znajduje się coś boiskopodobnego. Czyli betonowy placyk z namalowanymi liniami o bliżej nieokreślonym wzorze, przypominającym raczej plac manewrowy niż obiekt sportowy. Bramek brak, tak samo jak i jakiegokolwiek przystosowania do pełnienia funkcji boiska.
Dodajmy jeszcze, że szkoła znajduje się w strefie płatnego parkowania.
Placyk stał się więc parkingiem. I ten błogostan trwał wiele, wiele lat, aż tu nagle zdecydowano:
Budujemy parking!
Wszyscy się ucieszyli, nowa inwestycja miała powstać w miejscu żwirowego placyku, na którym najczęściej parkowali odwiedzający szkołę. Zawsze to kilka miejsc więcej.
Nikt nie przewidział jednego. Wraz z otwarciem nowego parkingu zamknięto stary.
Oczywiście, nowy był wielokroć mniejszy, toteż wszyscy się nie zmieścili. Na pierwszy ogień poszli uczniowie posiadający samochody, którzy to przez dyrekcję są uważani za niesłychanych burżujów i zło najwyższe.
Miejsc dalej brak, jedyni uprawnieni do parkowania- nauczyciele- nie mieszczą się, zastawiają wzajemnie... protestują na radzie pedagogicznej. Nie daje to żadnego efektu. Niektórzy, mający kilka godzin w tygodniu parkują w strefie, ponosząc przy tym pewne wydatki.
Zadowolony nie jest w zasadzie nikt, z wyjątkiem Pani Dyrektor. Wszyscy stracili, nikt nic nie zyskał. Placyk stoi pusty i nie jest do niczego wykorzystywany. Bo tak. Bo "to boisko".
Dla dopełnienia obrazu - w szkole odbywają się regularne zjazdy dyrektorów innych szkół. Wówczas, dziwnym trafem, boisko staje się na jeden dzień znów parkingiem.
Pieniądze wydano, parking zbudowano, stracili wszyscy.
Bardzo elitarne liceum, co jego włodarze podkreślają przy każdej sposobności.
Szkoła jest znana, jeszcze bardziej znana jest jej dyrektorka, piastująca swoje stanowisko od czasów niepamiętnych.
Od czasów równie niepamiętnych za szkołą znajduje się coś boiskopodobnego. Czyli betonowy placyk z namalowanymi liniami o bliżej nieokreślonym wzorze, przypominającym raczej plac manewrowy niż obiekt sportowy. Bramek brak, tak samo jak i jakiegokolwiek przystosowania do pełnienia funkcji boiska.
Dodajmy jeszcze, że szkoła znajduje się w strefie płatnego parkowania.
Placyk stał się więc parkingiem. I ten błogostan trwał wiele, wiele lat, aż tu nagle zdecydowano:
Budujemy parking!
Wszyscy się ucieszyli, nowa inwestycja miała powstać w miejscu żwirowego placyku, na którym najczęściej parkowali odwiedzający szkołę. Zawsze to kilka miejsc więcej.
Nikt nie przewidział jednego. Wraz z otwarciem nowego parkingu zamknięto stary.
Oczywiście, nowy był wielokroć mniejszy, toteż wszyscy się nie zmieścili. Na pierwszy ogień poszli uczniowie posiadający samochody, którzy to przez dyrekcję są uważani za niesłychanych burżujów i zło najwyższe.
Miejsc dalej brak, jedyni uprawnieni do parkowania- nauczyciele- nie mieszczą się, zastawiają wzajemnie... protestują na radzie pedagogicznej. Nie daje to żadnego efektu. Niektórzy, mający kilka godzin w tygodniu parkują w strefie, ponosząc przy tym pewne wydatki.
Zadowolony nie jest w zasadzie nikt, z wyjątkiem Pani Dyrektor. Wszyscy stracili, nikt nic nie zyskał. Placyk stoi pusty i nie jest do niczego wykorzystywany. Bo tak. Bo "to boisko".
Dla dopełnienia obrazu - w szkole odbywają się regularne zjazdy dyrektorów innych szkół. Wówczas, dziwnym trafem, boisko staje się na jeden dzień znów parkingiem.
Pieniądze wydano, parking zbudowano, stracili wszyscy.
Ocena:
284
(390)
Komentarze