#67510

Na forum hodowców zwierząt pewna pani prosiła o radę, bo jej jedna papuga zdechła, a druga zaniemogła.

Radę dostała, ale mimo to dniami i nocami wylewała swoje żale, na gorąco relacjonując powolne zdychanie owej papugi i okraszając wszystko tysiącami smutnych emotków. Opisywała rozpacz i poczucie krzywdy, że jak to JEJ było ciężko, że za co JĄ los tak doświadczył. Retorycznie pytała, jak ONA sobie z tym psychicznie poradzi, jak ONA psychicznie to wytrzyma. Kij z tym, jak się czuje ptak. Grunt, żeby z milionami emotek opisać, jak to babie źle.

Potem było jeszcze gorzej, albowiem druga papuga również przeniosła się do krainy wiecznych łowów. Zaczęły powstawać elegie na jej cześć.

Część użytkowników zaciekawiła się jednak, co mogło tak szybko zmieść do grobu dwa ptaki po kolei. Koniec końców okazało się, że baba obie papugi wykończyła poprzez udostępnienie im do zabawy trującej rośliny (lista trujących roślin jest łatwa do znalezienia na każdej stronie zajmującej się tematem).

Zero refleksji. Zero poczucia winy. Poczucie niesprawiedliwości i krzywdy za to level 9000.

Dobrze tylko, że pani kolejnych ptaków już na pewno nie weźmie, bo to taka straszna trauma i taki ból, że ona już nie da rady tego drugi raz przechodzić...