#71080

Przypomniała mi się pewna historia sprzed paru lat...

Swojego czasu byłam właścicielką sklepu z e-papierosami.
Pewnego dnia siedzę ja sobie za biurkiem z kasą fiskalną i wpada on. [F]acet po 50., z rozwianym włosem i żądzą mordu w oczach. Oczywiście żadnego "Dzień dobry" ani nic, tylko krzyczy, wymachując e-papierosem:


F: No tego to już k***a za wiele! Ty oszustko, tyle kasy wydałem i co mam? G***o mam!

[J]a nie bardzo wiem o co chodzi, bo gościa pierwszy raz na oczy widzę, ale pytam:

J: Proszę powiedzieć co się dzieje. Proszę pokazać e-papierosa, postaram się coś zaradzić.

F (machając papierosem tak, że zagina czasoprzestrzeń): Ty mi nie masz pomóc, tylko oddać pieniądze! Ja pie****ę, 3 stówy wydałem i znowu nie działa!
J: Proszę pana, nie życzę sobie takiego zachowania. Proszę pokazać e-papierosa, inaczej nie pomogę.
F: Ja ci nic nie pokażę, ty masz mi, k***a, oddać pieniądze, ta bateria miga jak po*****a!

Wtedy coś mnie tknęło. O "migających bateriach" słyszałam już od swoich klientów. Trochę po chamsku wyrwałam facetowi e-papierosa z ręki. Spojrzałam na małe logo firmy i się wściekłam.

J: Panie! Jakie 3 stówy, oszalał pan? To nie nasza firma, kupił pan to ustrojstwo w sklepie na dworcu. Kosztuje 40 zł i psuje się od samego patrzenia.
F: Co ty mi tu...
J: No niech pan się rozejrzy, do jasnej anielki. Widzi pan różnicę między naszym logo a ichnim? (logo różniły się od siebie tak szczegółowo jak mysz różni się od dzięcioła) Proszę mi tutaj bzdur nie opowiadać, u mnie pan tego nie kupił.
F: No nie kupiłem, bo to nie ja, tylko żona kupowała! I mówiła, że 3 stówy wydała! Reszty nie przyniosła! K***a, zabiję...

I poszedł. Nie, nie poszedł. Wybiegł. Wciąż z żądzą mordu w oczach. Tylko chyba ofiara się zmieniła.

Kilka dni później przyszedł jego syn. Z czekoladą, kawą i przeprosinami za tatę. Bo tata się wstydził.

Ciekawa jestem, co powiedział żonie, która rąbnęła go na 260 zł ; )

klient sklepy e-papierosy