#71965
przez
blaueblume
(PW)
·
blaueblume
(PW)
·
Wiem, że dzisiaj prawie monopolizuję "piekiełko", ale po prostu muszę się jeszcze jedną historią podzielić.
Nasze dziecko ukochane ze szkół do domu zjechało, więc radość wielka. Ale oczywiście nie obyło się bez przygód. Piszę oczywiście, ponieważ młoda, mimo że urodzona nie w piątek i nie trzynastego, posiada zdolność do popadania w opresję lub tworzenia tychże tak, że ją pieszczotliwie wołamy czasem "Katastrofia".
Dzisiejszą podróż do domu rozpoczęła od zapoznania się przy kasie z informacją, że pociąg, na który zamierzała kupić bilet ma opóźnienie rzędu siedemdziesięciu paru minut i nic nie wskazuje na to, aby mogło się zmniejszyć, nabyła więc bilet na inny, droższy pociąg, w którym jej miejsce z miejscówki okazało się pustą przestrzenią przeznaczoną do przypięcia wózka inwalidzkiego (nawet pasy były).
No ale wreszcie dojechała, wysiadła w rodzinnym mieście i... w tej najkrótszej części podróży stworzyła przepis na dżentelmena miesiąca (a może roku?)
Oto on:
1. Obserwuj z widocznym zainteresowaniem jak wiotkie dziewczę szarpie się ze sporą walizką, stawiającą niezrozumiały opór podczas przechodzenia przez jezdnię, wdrapywania się na stromy krawężnik i do autobusu wysokopodłogowego.
2. Wsiądź tuż za nią do tego samego autobusu i szturchnij ją trochę, żeby się pospieszyła.
3. Roześmiej się szczerze i głośno, gdy ze łzami w oczach spostrzeże brak kółek przy walizce.
4. Dobij ją komentarzem: "bo ja widziałem, jak ci te kółka na samym początku odpadły przy przechodzeniu przez jezdnię, ciekaw byłem, kiedy się skapniesz".
5. Zaproś ją na wspólne wyjście do pubu, coby zacieśnić tak miło rozpoczętą znajomość.
6. Strzel brzydki grymas okraszony kobietami trudniącymi się nierządem po jej natychmiastowej i kategorycznej odmowie.
7. Dodaj mściwie wysiadając: "bo ja cię tylko tak z litości zaprosiłem, bo jak głupia z tą walizką bez kółek wyglądałaś".
Oto on: spostrzegawczy, szarmancki, obdarzony poczuciem humoru i litościwym sercem.
Nic tylko rwać jak Reksio szynkę...
Nasze dziecko ukochane ze szkół do domu zjechało, więc radość wielka. Ale oczywiście nie obyło się bez przygód. Piszę oczywiście, ponieważ młoda, mimo że urodzona nie w piątek i nie trzynastego, posiada zdolność do popadania w opresję lub tworzenia tychże tak, że ją pieszczotliwie wołamy czasem "Katastrofia".
Dzisiejszą podróż do domu rozpoczęła od zapoznania się przy kasie z informacją, że pociąg, na który zamierzała kupić bilet ma opóźnienie rzędu siedemdziesięciu paru minut i nic nie wskazuje na to, aby mogło się zmniejszyć, nabyła więc bilet na inny, droższy pociąg, w którym jej miejsce z miejscówki okazało się pustą przestrzenią przeznaczoną do przypięcia wózka inwalidzkiego (nawet pasy były).
No ale wreszcie dojechała, wysiadła w rodzinnym mieście i... w tej najkrótszej części podróży stworzyła przepis na dżentelmena miesiąca (a może roku?)
Oto on:
1. Obserwuj z widocznym zainteresowaniem jak wiotkie dziewczę szarpie się ze sporą walizką, stawiającą niezrozumiały opór podczas przechodzenia przez jezdnię, wdrapywania się na stromy krawężnik i do autobusu wysokopodłogowego.
2. Wsiądź tuż za nią do tego samego autobusu i szturchnij ją trochę, żeby się pospieszyła.
3. Roześmiej się szczerze i głośno, gdy ze łzami w oczach spostrzeże brak kółek przy walizce.
4. Dobij ją komentarzem: "bo ja widziałem, jak ci te kółka na samym początku odpadły przy przechodzeniu przez jezdnię, ciekaw byłem, kiedy się skapniesz".
5. Zaproś ją na wspólne wyjście do pubu, coby zacieśnić tak miło rozpoczętą znajomość.
6. Strzel brzydki grymas okraszony kobietami trudniącymi się nierządem po jej natychmiastowej i kategorycznej odmowie.
7. Dodaj mściwie wysiadając: "bo ja cię tylko tak z litości zaprosiłem, bo jak głupia z tą walizką bez kółek wyglądałaś".
Oto on: spostrzegawczy, szarmancki, obdarzony poczuciem humoru i litościwym sercem.
Nic tylko rwać jak Reksio szynkę...
problemy z bagażem/prostacki podryw/komunikacja_miejska
Ocena:
317
(363)
Komentarze