#80378

Rzecz będzie o podróży busem.

Od wielu lat korzystam z przejazdów konkretnej firmy. Podróż z miejscowości A do miejscowości B trwa nieco ponad godzinę. Pasażerowie mają możliwość, żeby na określonych przystankach wysiąść na żądanie, czyli trzeba uprzedzić kierowcę, że chcemy się ewakuować np. na przystanku X.

W tej historii około 70 letnia kobieta chciała wysiąść w połowie trasy. Podążając z końca pojazdu zwróciła moją uwagę, bo prezentowała się w dosyć wysokich butach na koturnie. Starała się przy tym zachować równowagę, bo miała także w ręce torbę z zakupami. Przy takim połączeniu w balansującym busie trzeba się starać trzymać pion.

W międzyczasie kierowca zaczął zwalniać, bo miał przed sobą skrzyżowanie i znak "ustąp pierwszeństwa". Skupił się zatem na tym, czy może włączyć się do ruchu.

Za kierowcą było wolne miejsce, żeby w czasie manewru usiąść i zakomunikować swoje zamiary. Kobieta jednak wolała przystanąć przy samych drzwiach. Kierowca musiał zahamować, ta nie zdążyła złapać balansu i pokazała numer buta. Kierowca złapał się za głowę, wystraszony kilka razy pytał, czy nic jej nie jest do tego tłumacząc, że tak się nie robi i że trzeba uważać.

Kobieta wykazała się wysokim poziomem zrozumienia i strzeliła typowego focha. Pozbierała się z zakupami i czekała, aż kierowca pojedzie dalej, a na wszystkie pytania, czy wszystko w porządku, stojąc tyłem do kierowcy, zdawkowo odpowiadała "nie", "nic" i tak dalej w ten deseń.

Gdy facet przeszedł do tekstu o ostrożności ta na chwile odwróciła głowę i zbeształa chłopinę, że "tak się nie jeździ". No tzn. "jak?" odparł już spokojniej mężczyzna. Ona na to "tak się nie hamuje!".

Kierowca jedynie westchnął, pokręcił głową i ruszył dalej. Kobieta wysiadła na żądanym przystanku i kuśtykając poszła w swoją stronę.

Kierowca miał zapewnienie, że pani czuje się dobrze, kamerka wewnątrz zarejestrowała zdarzenie i na tym się skończyło. Reszta podróży przebiegła bez większych przygód.