steell02
Firma, w której pracuję zajmuje się m.in. handlem. Z racji wzrostu sprzedaży, liczby klientów - udało nam się namówić szefa na powiększenie zespołu. Część I.
Etap pierwszy: Rodzina i znajomi.
Padło na kogoś z dalszej rodziny szefa. Chłopak przyszedł rano, oprowadziliśmy go po firmie, pokazaliśmy co i jak będzie robił (wymaga to nauki, ale od nikogo nie wymagamy na starcie niczego prócz chęci, wszystkiego powoli się nauczy). Przez cały dzień przyglądał się naszej pracy, wykonywał jakieś proste zadania, w wolnej chwili oglądał katalogi, żeby zapoznać się z asortymentem. Na do widzenia, pytamy o wrażenia, twierdzi, że raczej dobre. Dzień kolejny już się nie pojawił, z relacji szefa zadzwonił i stwierdził, że to nie dla niego, że wróci do starej branży w której pracował. No OK, nikt do nikogo nie ma pretensji.
Etap drugi (kilka miesięcy później): Ogłoszenia na portalach.
Pierwszą osobą, którą anonsuje nam szef - jest ten sam chłopak, podobno chce zmienić środowisko, teraz to już pewne.
Zwykle szef "zapominał" nam powiedzieć, że ktoś przychodzi do pracy, więc otwieraliśmy firmę i pierwszy klient przedstawiał nam się jako "ja do pracy". Tak też było tym razem. Powitaliśmy ponownie kolegę (może już nie z takim entuzjazmem jak pierwszy raz) i jak zwykle zaczynamy normalnie pracę. Szefa jeszcze nie ma, ale dla Nowego dałem jakąś półkę do układania towaru. Nic ciężkiego, nawet schylać się nie trzeba. Po jakimś czasie zjawia się szef i "przedstawia" nam Nowego jako nasz najświeższy nabytek, a także oznajmia, że mamy go uczyć już dziś bardziej skomplikowanych rzeczy. No ale może dokończyć to co zaczął.
Ruch przez cały dzień niewielki, więc i pracy nie ma, rozmawiamy z Nowym jak bez żadnego napięcia wprowadzimy go do tej pracy, żeby nic się nie przejmował, ze wszystkim poprowadzimy za rączkę, aż sam będzie mógł działać. Atmosfera miła do końca dnia - następnego dnia rano Nowego nie ma, po jakimś czasie zjawia się szef i oświadcza, że dzwonił, że to jednak nie dla niego ta praca.
Nie wiem tylko czy aż dwa razy musiał spróbować.
Etap pierwszy: Rodzina i znajomi.
Padło na kogoś z dalszej rodziny szefa. Chłopak przyszedł rano, oprowadziliśmy go po firmie, pokazaliśmy co i jak będzie robił (wymaga to nauki, ale od nikogo nie wymagamy na starcie niczego prócz chęci, wszystkiego powoli się nauczy). Przez cały dzień przyglądał się naszej pracy, wykonywał jakieś proste zadania, w wolnej chwili oglądał katalogi, żeby zapoznać się z asortymentem. Na do widzenia, pytamy o wrażenia, twierdzi, że raczej dobre. Dzień kolejny już się nie pojawił, z relacji szefa zadzwonił i stwierdził, że to nie dla niego, że wróci do starej branży w której pracował. No OK, nikt do nikogo nie ma pretensji.
Etap drugi (kilka miesięcy później): Ogłoszenia na portalach.
Pierwszą osobą, którą anonsuje nam szef - jest ten sam chłopak, podobno chce zmienić środowisko, teraz to już pewne.
Zwykle szef "zapominał" nam powiedzieć, że ktoś przychodzi do pracy, więc otwieraliśmy firmę i pierwszy klient przedstawiał nam się jako "ja do pracy". Tak też było tym razem. Powitaliśmy ponownie kolegę (może już nie z takim entuzjazmem jak pierwszy raz) i jak zwykle zaczynamy normalnie pracę. Szefa jeszcze nie ma, ale dla Nowego dałem jakąś półkę do układania towaru. Nic ciężkiego, nawet schylać się nie trzeba. Po jakimś czasie zjawia się szef i "przedstawia" nam Nowego jako nasz najświeższy nabytek, a także oznajmia, że mamy go uczyć już dziś bardziej skomplikowanych rzeczy. No ale może dokończyć to co zaczął.
Ruch przez cały dzień niewielki, więc i pracy nie ma, rozmawiamy z Nowym jak bez żadnego napięcia wprowadzimy go do tej pracy, żeby nic się nie przejmował, ze wszystkim poprowadzimy za rączkę, aż sam będzie mógł działać. Atmosfera miła do końca dnia - następnego dnia rano Nowego nie ma, po jakimś czasie zjawia się szef i oświadcza, że dzwonił, że to jednak nie dla niego ta praca.
Nie wiem tylko czy aż dwa razy musiał spróbować.
rekrutacja
Ocena:
121
(131)
Komentarze