singri
Krótka (mam nadzieję) historia z czasów, kiedy pracowałam w KFC.
W "restauracjach" tej sieci normą było "wypożyczanie" sobie nawzajem pracowników. W ramach takiej akcji kolega pracujący "na kuchni" został poproszony (tak, poproszony, to nie było obowiązkowe) by kilka zmian zamiast u nas przepracował w innej lokalizacji.
Jakoś tak niedługo po jego powrocie, wypadało comiesięczne zebranie pracownicze. Ku naszemu zdziwieniu na tym konkretnym był obecny kierownik regionalny. Na samym początku wyszedł na środek i mówi, że ma tylko jedną sprawę do przedstawienia, a potem znika by nas nie krępować. I do wyżej wymienionego kolegi: "W sumie, K. pochwal się sam, co zrobiłeś."
K., lekko zażenowany (nieśmiały trochę chłopak, poza tym nie uważał, żeby miał czym się chwalić) zaczyna:
- Jak byłem w tamtej knajpie, kazali mi kurę zamarynować*. Schodzę na dół, otwieram paczki, a kura śmierdzi. Idę do kierownika (akurat był obecny główny kierownik lokalu) i mówię mu, że na moje oko kura jest do wyrzucenia. A on mi na to "do..dol da razy więcej marynaty i nikt nie poczuje".
- I co zrobiłeś? - trzeba było chłopaka pociągnąć za język, bo on serio uważał, że nie ma o czym mówić.
- No odmówiłem, a jak się upierał, to się na niego wydarłem. A potem pie...ołem daszkiem o ziemię, wyszedłem i więcej tam nie wrócę, póki ten (...) tam jest. No i do T. zadzwoniłem - wskazał na regionalnego.
Regionalny zabrał głos.
- Tamten kierownik już w firmie nie pracuje, a ty K. dostaniesz premię, 200 zł, już centrala klepnęła, przyjdzie z przelewem.
A ja się zastanawiam - jak można postępować tak, jak ten kierownik? Mięso zepsute, to doprawię mocniej i będzie? Sam by to zjadł? Własnym dzieciom dał?
*Marynowanie kury (czyli kawałków kurczaka) polegało na wrzuceniu mięsa do maszyny z obrotowym bębnem, w towarzystwie marynaty w saszetkach. Każdy rodzaj marynowało się inaczej, dłużej lub krócej, tajników nie znam, bo nigdy na tym stanowisku nie pracowałam.
W "restauracjach" tej sieci normą było "wypożyczanie" sobie nawzajem pracowników. W ramach takiej akcji kolega pracujący "na kuchni" został poproszony (tak, poproszony, to nie było obowiązkowe) by kilka zmian zamiast u nas przepracował w innej lokalizacji.
Jakoś tak niedługo po jego powrocie, wypadało comiesięczne zebranie pracownicze. Ku naszemu zdziwieniu na tym konkretnym był obecny kierownik regionalny. Na samym początku wyszedł na środek i mówi, że ma tylko jedną sprawę do przedstawienia, a potem znika by nas nie krępować. I do wyżej wymienionego kolegi: "W sumie, K. pochwal się sam, co zrobiłeś."
K., lekko zażenowany (nieśmiały trochę chłopak, poza tym nie uważał, żeby miał czym się chwalić) zaczyna:
- Jak byłem w tamtej knajpie, kazali mi kurę zamarynować*. Schodzę na dół, otwieram paczki, a kura śmierdzi. Idę do kierownika (akurat był obecny główny kierownik lokalu) i mówię mu, że na moje oko kura jest do wyrzucenia. A on mi na to "do..dol da razy więcej marynaty i nikt nie poczuje".
- I co zrobiłeś? - trzeba było chłopaka pociągnąć za język, bo on serio uważał, że nie ma o czym mówić.
- No odmówiłem, a jak się upierał, to się na niego wydarłem. A potem pie...ołem daszkiem o ziemię, wyszedłem i więcej tam nie wrócę, póki ten (...) tam jest. No i do T. zadzwoniłem - wskazał na regionalnego.
Regionalny zabrał głos.
- Tamten kierownik już w firmie nie pracuje, a ty K. dostaniesz premię, 200 zł, już centrala klepnęła, przyjdzie z przelewem.
A ja się zastanawiam - jak można postępować tak, jak ten kierownik? Mięso zepsute, to doprawię mocniej i będzie? Sam by to zjadł? Własnym dzieciom dał?
*Marynowanie kury (czyli kawałków kurczaka) polegało na wrzuceniu mięsa do maszyny z obrotowym bębnem, w towarzystwie marynaty w saszetkach. Każdy rodzaj marynowało się inaczej, dłużej lub krócej, tajników nie znam, bo nigdy na tym stanowisku nie pracowałam.
gastronomia
Ocena:
143
(145)
Komentarze