Paulline
Kolejna historia o wuefie, usłyszana od przyjaciółki.
Przyjaciółka w podstawówce chodziła do klasy z Julką, która była bardzo drobna i słaba. Nie potrafiła daleko rzucić piłką, długo biec czy zrobić kilkadziesiąt pompek, bo zwyczajnie nie dawała rady. Nauczyciele to rozumieli...z jednym wyjątkiem.
W czwartej i piątej klasie klasa miała wuef z bardzo fajną trenerką, która słynęła z tego, że do każdego podchodziła indywidualnie i na jej lekcjach nie było stereotypowego "darcia mordy" na dzieci. Dzięki temu Julka nie musiała się martwić, że będzie dostawać same dwóje, wiedziała, że nauczycielka nie będzie na nią krzyczeć. Klasa też rozumiała, że dziewczynka po prostu jest słabsza od niektórych i nikt jej nie wyśmiewał.
W szóstej klasie ww. nauczycielka przeszła na urlop macierzyński, a na zastępstwo przyszedł Wuefista.
Od samego początku pokazywał, że promuje przyszłych członków kadry narodowej, a na osoby ze słabą kondycją patrzy z góry. No bo jak to możliwe, że dwunastolatka nie zrobi xx przysiadów?! I w ogóle to niemożliwe, że ktoś nie umie dobrze grać w siatkówkę?!
Pewnego dnia klasa miała właśnie ten piekielny wuef. Uczyli się na nim, jak zagrywać jakimś tam sposobem. Wszyscy się starają, większości wychodzi, ale co to?! Pan Wuefista zauważył, że Julce NIE UDAJE SIĘ TEGO ZROBIĆ! PIŁKA NIE PRZELATUJE NAD SIATKĄ!
I co zrobił nauczyciel? Zagwizdał, kazał klasie usiąść z boku, a Julce stanąć na pozycji i zaserwować. Nie udało się. Wtedy ogłosił, że za każdym razem, kiedy dziewczynce nie uda się mocno odbić piłki, cała klasa robi dziesięć przysiadów. Udało jej się za dziewiątym razem. Julka dosłownie płakała, bo wuefista darł się na nią za każdym razem, gdy nie udawało jej się zagrać, a w dodatku klasa była na nią wściekła, bo musieli robić te przysiady...
Gimnazjum Julka zaczęła już ze zwolnieniem całorocznym.
Przyjaciółka w podstawówce chodziła do klasy z Julką, która była bardzo drobna i słaba. Nie potrafiła daleko rzucić piłką, długo biec czy zrobić kilkadziesiąt pompek, bo zwyczajnie nie dawała rady. Nauczyciele to rozumieli...z jednym wyjątkiem.
W czwartej i piątej klasie klasa miała wuef z bardzo fajną trenerką, która słynęła z tego, że do każdego podchodziła indywidualnie i na jej lekcjach nie było stereotypowego "darcia mordy" na dzieci. Dzięki temu Julka nie musiała się martwić, że będzie dostawać same dwóje, wiedziała, że nauczycielka nie będzie na nią krzyczeć. Klasa też rozumiała, że dziewczynka po prostu jest słabsza od niektórych i nikt jej nie wyśmiewał.
W szóstej klasie ww. nauczycielka przeszła na urlop macierzyński, a na zastępstwo przyszedł Wuefista.
Od samego początku pokazywał, że promuje przyszłych członków kadry narodowej, a na osoby ze słabą kondycją patrzy z góry. No bo jak to możliwe, że dwunastolatka nie zrobi xx przysiadów?! I w ogóle to niemożliwe, że ktoś nie umie dobrze grać w siatkówkę?!
Pewnego dnia klasa miała właśnie ten piekielny wuef. Uczyli się na nim, jak zagrywać jakimś tam sposobem. Wszyscy się starają, większości wychodzi, ale co to?! Pan Wuefista zauważył, że Julce NIE UDAJE SIĘ TEGO ZROBIĆ! PIŁKA NIE PRZELATUJE NAD SIATKĄ!
I co zrobił nauczyciel? Zagwizdał, kazał klasie usiąść z boku, a Julce stanąć na pozycji i zaserwować. Nie udało się. Wtedy ogłosił, że za każdym razem, kiedy dziewczynce nie uda się mocno odbić piłki, cała klasa robi dziesięć przysiadów. Udało jej się za dziewiątym razem. Julka dosłownie płakała, bo wuefista darł się na nią za każdym razem, gdy nie udawało jej się zagrać, a w dodatku klasa była na nią wściekła, bo musieli robić te przysiady...
Gimnazjum Julka zaczęła już ze zwolnieniem całorocznym.
szkola
Ocena:
137
(153)
Komentarze