#86405

To się nam porobiło... Malutki wirusik obnażył zarówno kruchość naszego życia, jak i brak przygotowania państw na sytuacje kryzysowe. Tak się wygodnie umościliśmy w tym XXI wieku, tak nam się wydawało, że panujemy nad przyrodą a tu... lipa.

I czytam te wpisy o piekielnych klientach, staruszkach, którym życie niemiłe, piekielnych sąsiadach wykorzystujących sytuację i zastanawiam się czy nikt nie dostrzega innej piekielności? Czy nikt nie widzi tego jak piekielna jest nasza łatwość oceniania i dyskredytowania innych?

Piekielne jest to, że kilka lat temu wiadro pomyj wylało się na strajkujące pielęgniarki. Dziś wszyscy są zachwyceni, że "trwają na pierwszej linii frontu". Kiedy strajkowali lekarze komentarze internetowe krzyczały: "won za granicę, jak się nie podoba", "nieroby po 5 samochodów mają". A dziś? "Podziękujmy brawami służbie zdrowia".

Nie zliczę ile razy widziałam wpisy o beznadziejnych kierowcach tzw. tirów, ile razy słyszałam, że kasjerki w sklepach to tłumoki, ile razy czytałam, że rolnicy to tylko blokady robić potrafią a o co im chodzi jak tyle kasy unijnej dostają. Dziś widzę zdjęcia ludzi wykonujących te zawody z podpisem: "nie każdy bohater nosi pelerynę."

Piekielna jest nasza hipokryzja, brak szacunku dla drugiego człowieka i wykonywanej przez niego pracy. A przecież, w XXI wieku, jesteśmy systemem naczyń połączonych. Ktoś musi zasiać, zebrać, wyprodukować, ktoś musi to przewieźć, ktoś inny sprzedać. Ktoś musi zadbać o nasze zdrowie, ktoś inny o edukację. Ktoś musi wywieźć śmieci, a ktoś zrobić testy na koronawirusa.

Dobrze, że w końcu doceniamy ciężką pracę innych. Pytanie tylko: jak długo? A może, paradoksalnie, ten wirus w końcu nauczy nas szacunku do pracy i drugiego człowieka? Każdej pracy i każdego człowieka. Może po tym doświadczeniu będziemy trochę mniej piekielni?