KatiCafe
Trafiłam dziś na piekielnych losowo na historię komunijną.
I tak mi się przypomniało.
Moje dziecko przyjmowało Komunię Świętą w 2022 roku. Jesteśmy wierzący, więc mimo licznych pobytów w szpitalu, byłam w kontakcie z katechetką i codziennie przygotowywałam syna do przyjęcia Komunii.
Katechetkę mieliśmy cudowną. Na każdym spotkaniu organizacyjnym tłumaczyła rodzicom, że w tym dniu to dzieci są najważniejsze, prosiła, żeby ubrać się stosownie do uroczystości, żeby nie kupować dzieciom drogich prezentów, żeby nie biegać po kościele z aparatami i kamerami bo będzie specjalnie wynajęty fotograf itd. No wiecie, takie prawdziwe podejście jak powinno być wszędzie w każdej szkole.
Robiliśmy wiele prób wejścia do kościoła, dzieci miały iść pierwsze, rodzice mieli usiąść tuż za ławkami, w których miały one usiąść.
Tymczasem jak to wyglądało.
1. Mnóstwo kobiet ubranych w głębokie dekolty, miniówki, stukające wysokie szpilki (no przepraszam drodzy piekielni, mnie to akurat bardzo mierzi w takim miejscu jakim jest kościół)
2. Oczywiście wszystkie babcie, ciotki i kuzynki rozsiadły się tuż za dziećmi. Więc musiałam przeprosić tych gości, bo z różnych względów (teraz nieistotne jakich) musiałam usiąść tuż za synem. Efekt był taki, że siedziałam na brzegu ławki jednym półdupkiem.
3. Po zakończonej uroczystości nie mogliśmy z synem przebić się do wyjścia, ponieważ te wszystkie ciotki rzuciły się jak na targu, w stronę ołtarza aby zrobić telefonami pamiątkowe zdjęcie dzieciom z proboszczem, przy proboszczu, na ławce, przy ławce, z kwiatkiem, bez kwiatka. Zrobił się taki jarmark że katechetką musiała podejść do mikrofonu i poprosić o ciszę.
Koło mnie stał młody chłopak w ostro rockowo-deathmetalowej stylizacji. Nie brał udziału w mszy, nie klękał itd., ale mam wrażenie, że potrafił z klasą zachować się lepiej niż większość.
I tak mi się przypomniało.
Moje dziecko przyjmowało Komunię Świętą w 2022 roku. Jesteśmy wierzący, więc mimo licznych pobytów w szpitalu, byłam w kontakcie z katechetką i codziennie przygotowywałam syna do przyjęcia Komunii.
Katechetkę mieliśmy cudowną. Na każdym spotkaniu organizacyjnym tłumaczyła rodzicom, że w tym dniu to dzieci są najważniejsze, prosiła, żeby ubrać się stosownie do uroczystości, żeby nie kupować dzieciom drogich prezentów, żeby nie biegać po kościele z aparatami i kamerami bo będzie specjalnie wynajęty fotograf itd. No wiecie, takie prawdziwe podejście jak powinno być wszędzie w każdej szkole.
Robiliśmy wiele prób wejścia do kościoła, dzieci miały iść pierwsze, rodzice mieli usiąść tuż za ławkami, w których miały one usiąść.
Tymczasem jak to wyglądało.
1. Mnóstwo kobiet ubranych w głębokie dekolty, miniówki, stukające wysokie szpilki (no przepraszam drodzy piekielni, mnie to akurat bardzo mierzi w takim miejscu jakim jest kościół)
2. Oczywiście wszystkie babcie, ciotki i kuzynki rozsiadły się tuż za dziećmi. Więc musiałam przeprosić tych gości, bo z różnych względów (teraz nieistotne jakich) musiałam usiąść tuż za synem. Efekt był taki, że siedziałam na brzegu ławki jednym półdupkiem.
3. Po zakończonej uroczystości nie mogliśmy z synem przebić się do wyjścia, ponieważ te wszystkie ciotki rzuciły się jak na targu, w stronę ołtarza aby zrobić telefonami pamiątkowe zdjęcie dzieciom z proboszczem, przy proboszczu, na ławce, przy ławce, z kwiatkiem, bez kwiatka. Zrobił się taki jarmark że katechetką musiała podejść do mikrofonu i poprosić o ciszę.
Koło mnie stał młody chłopak w ostro rockowo-deathmetalowej stylizacji. Nie brał udziału w mszy, nie klękał itd., ale mam wrażenie, że potrafił z klasą zachować się lepiej niż większość.
Kościół
Ocena:
103
(121)
Komentarze