Assia
Dzień Babci. Jeden z tych ważnych dni, który pozwala nam pamiętać o bliskich.
Mojej już nie ma tym świecie. I z tego powodu niby jest mi przykro, ale z drugiej przyznam się, że odczuwam tez pewną ulgę.
Zacznę od tego, że babcia była od zawsze trudną osobą do życia.
I to nie było tylko moje zdanie, ale kilku osób z rodziny.
Nie tylko dlatego, że wszystko wiedziała zawsze najlepiej, ale potrafiła również zwyzywać niektóre osoby z rodziny od najgorszych, jeśli tylko miały inne zdanie, chciały żyć po swojemu, etc.
Ogólnie długo by opowiadać.
Dla mnie miała również zestaw wspaniałych jej zdaniem rad życiowych. A skoro ich nie słuchałam, stałam się niewdzięczną wnuczką i córką, która jest totalną egoistką.
Niestety babcia lubiła przy tym plotkować i narzekać no to i owo, więc kilka osób z rodziny miało o mnie podobne zdanie.
A dlaczego stałam się tą niewdzięczną egoistką?
Dlatego, że wyprowadziłam się do innego miasta, w sytuacji, której moi rodzice się rozwiedli, a mama została sama. Co ważne, moja rodzicielka ma dopiero 60 lat i jest w dobrym stanie zdrowia. No ale zostawienie jej samej, jest egoizmem. A tym bardziej znalezienie sobie faceta. Powinnam w końcu była skupić się na mamie, a moje życie toczyć się wokół jej.
To nic, że do niej wtedy dzwoniłam, to nic że raz na ok. 3 tygodnie odwiedzam - jak zresztą jest do tej pory, mimo że nie mamy najlepszych relacji.
Powinnam była z nią mieszkać, bo jest sama, więc to źle, że się nie poświęciłam.
To samo mówiła swojemu synowi, który po śmierci dziadka wrócił do Polski i został razem ze swoją matką, czyli właśnie babcią, o której mowa. Skończył jako nieszczęśliwy człowiek bez znajomych i partnerki, który mieszkał z nią do końca życia i leczył się na depresję.
Gdybym jej posłuchała, mogłabym skończyć tak samo.
Tak, wiem że była to również decyzja wujka. Jednak prawda jest też taka, że osoby mniej asertywne i bardziej podatne na sugestię innych, mogą przez takie rady zrujnować sobie całe życie, lub jakąś jego część.
Jeśli macie, więc babcie z nieco normalniejszym podejściem, którym zależy na waszym szczęściu, doceniajcie to. Nie wszystkie są takie.
Mojej już nie ma tym świecie. I z tego powodu niby jest mi przykro, ale z drugiej przyznam się, że odczuwam tez pewną ulgę.
Zacznę od tego, że babcia była od zawsze trudną osobą do życia.
I to nie było tylko moje zdanie, ale kilku osób z rodziny.
Nie tylko dlatego, że wszystko wiedziała zawsze najlepiej, ale potrafiła również zwyzywać niektóre osoby z rodziny od najgorszych, jeśli tylko miały inne zdanie, chciały żyć po swojemu, etc.
Ogólnie długo by opowiadać.
Dla mnie miała również zestaw wspaniałych jej zdaniem rad życiowych. A skoro ich nie słuchałam, stałam się niewdzięczną wnuczką i córką, która jest totalną egoistką.
Niestety babcia lubiła przy tym plotkować i narzekać no to i owo, więc kilka osób z rodziny miało o mnie podobne zdanie.
A dlaczego stałam się tą niewdzięczną egoistką?
Dlatego, że wyprowadziłam się do innego miasta, w sytuacji, której moi rodzice się rozwiedli, a mama została sama. Co ważne, moja rodzicielka ma dopiero 60 lat i jest w dobrym stanie zdrowia. No ale zostawienie jej samej, jest egoizmem. A tym bardziej znalezienie sobie faceta. Powinnam w końcu była skupić się na mamie, a moje życie toczyć się wokół jej.
To nic, że do niej wtedy dzwoniłam, to nic że raz na ok. 3 tygodnie odwiedzam - jak zresztą jest do tej pory, mimo że nie mamy najlepszych relacji.
Powinnam była z nią mieszkać, bo jest sama, więc to źle, że się nie poświęciłam.
To samo mówiła swojemu synowi, który po śmierci dziadka wrócił do Polski i został razem ze swoją matką, czyli właśnie babcią, o której mowa. Skończył jako nieszczęśliwy człowiek bez znajomych i partnerki, który mieszkał z nią do końca życia i leczył się na depresję.
Gdybym jej posłuchała, mogłabym skończyć tak samo.
Tak, wiem że była to również decyzja wujka. Jednak prawda jest też taka, że osoby mniej asertywne i bardziej podatne na sugestię innych, mogą przez takie rady zrujnować sobie całe życie, lub jakąś jego część.
Jeśli macie, więc babcie z nieco normalniejszym podejściem, którym zależy na waszym szczęściu, doceniajcie to. Nie wszystkie są takie.
rodzina
Ocena:
102
(120)
Komentarze