Historia o tym jak sama zachowałam się jak najgorsza z Piekielnych... Zajechałam sobie na Bliską, w celu zatankowania. Zauważyłam że pod sąsiedni dystrybutor podjechała moja koleżanka, której nie widziałam od kilku lat. Kiedy wysiadła z samochodu trochę się zdziwiłam, bo jej stan wskazywał na jakiś 9 miesiąc ciąży, a wydawało mi się, że kobiety tuż przed porodem raczej nie wsiadają za kółko.

Zaczęłyśmy rozmawiać w stylu "co u ciebie", opowiedziałam jej że mamy w rodzinie małego bobaska, bo moja siostra niedawno urodziła, na co koleżanka rzuciła uwagę, że teraz kolej na mnie.

Odpowiedziałam jej żartobliwie, że jeśli ona jest w ciąży to nie oznacza że wszyscy dookoła muszą być.

Koleżanka natychmiast poczerwieniała i zawstydzona wydukała, że nie jest w ciąży.

A ja zamiast się zamknąć i ją przeprosić to wypaliłam "sorry, ale myślałam że jesteś, bo masz taki wielki brzuch"

W odpowiedzi usłyszałam, że od kilku lat nie może schudnąć po urodzeniu córeczki, po czym nastąpiło chłodne pożegnanie.

Do dzisiaj mi głupio, przez mój niewyparzony jęzor.