Moja pierwsza hisstoria tutaj, ale o jakże znanych babciach autobusowych:
Wczoraj wracam z dzieciakami z zakupów,wsiadamy do autobusu, w jednej ręce 5 kg proszku do prania drugą ręką trzymam córcię za rączkę a poza tym ładuję wózek z młodszym synkiem po 3 stopniach (tendencja do uciekania do tylnych drzwi na widok wózka dziecięcego zachowana) na co dogania mnie babcia z laską i takim wózkiem na zakupy na kółkach i mówi: "wstawi mi ten wózek". Żeby wstawić jej wózek musiałabym puścić zakupy, wózek (musiałam go wstawić w miejsce dla wózków, które było zajęte przez staczy nie rozumiejących pisma obrazkowego ani słowa "przepraszam" oraz puścić rączkę mojej Małej, której groziło stratowania w pogoni za miejscem siedzącym) Jestem osobą, która bez problemu mówi "nie", więc powiedziałam. Mina babci bezcenna.

MZK