Historia o moim zapewne przyszłym szwagrze.

Miał on swego czasu operację kręgosłupa. Po czymś takim z przyczyn oczywistych nie wolno mu było niczego dźwigać, a nawet schylać się - do czegokolwiek. Ale chodzić jak najbardziej mógł, więc ochoczo wybrał się ze swoją rodzicielką na zakupy w ramach towarzysza.

Zakupy zrobione, pora wracać, ale kto będzie dźwigać wielkie torby? No przecież nie chory kręgosłup. Ludność poboczna bykiem spoglądała na długowłosego młodziana, maszerującego raźno obok konkursowo obładowanej zakupami matki.

Pięknie zrobiło się jednak dopiero, gdy ów młodzian zawołał na pół ulicy:
- Mamo, but mi się rozwiązał!
Ta oczywiście bez wahania rzuciła torby, przyklęknęła i zabrała się do sznurowania buta z godnym podziwu oddaniem.

Miny ludzi - bezcenne. :)

gdzieś w świecie