Dziś siedziała przede mną w autobusie [M]ama z [S]ynem. Nie zwracałam zbytnio na nich uwagi, czytałam gazetę.
Zupełnie mimowolnie podsłuchałam taki fragment:

[M]: Adrian, ja już z tobą nie wytrzymam, nie mam do ciebie siły! Nie dość, że nic mi nie pomagasz, syf w domu robisz, to jeszcze jesteś taki bezczelny!
[S]: Z reklamacją to do producenta, nie do mnie! A, sorry... Ty nie wiesz, kto jest moim producentem!

Synuś odwrócił się od mamy i odpalił techniawkę na słuchawkach, a mnie aż się głupio zrobiło.
Ostatnio coraz częściej robi mi się głupio za innych ludzi.

komunikacja_miejska

Kilka dni temu czytałam o ankiecie, którą mieli wypełnić rodzice na zebraniu i przypomniała mi się moja historia sprzed kilku lat.
Szkoła, do której miałam wątpliwą przyjemność chodzić, ogólnie była dziwna, ale (gdy patrzę na to z perspektywy czasu) moja wychowawczyni była wybitnie zryta. Być może dlatego już tam nie pracuje.

Pewnego pięknego dnia w klasie V, pani rozdała nam ankiety. No dobrze, fajnie... Zerkam, a tam:

Wielki tytuł ANKIETA ANONIMOWA, pod spodem lista uczniów klasy i polecenie: "zaznacz, kogo lubisz, a swoje nazwisko skreśl z listy".

Gdy powiedziałam pani, że mogę zaznaczyć kogo lubię, ale mojego nazwiska nie skreślę, dostałam uwagę w zeszycie, a pani zadzwoniła do moich rodziców.

szkoła