Jakiś czas temu jechałam sobie pociągiem. Czytam sobie książkę a na przeciwko mnie siedzi sobie para. Zakochani jak to zakochani, buziaki i tulenie i tak dalej. Nagle odrywają się od siebie i:

On- ALE BAŚKA JAK TY K*RWA UTYJESZ TO CIĘ K*RWA ZOSTAWIĘ ROZUMIESZ?
Ona- Tak Miśku.
Buziaków ciąg dalszy.

Romantyzm XXI wieku ;)

Kolejna piekielna historia z collegu tylko dzisiaj o mojej piekielnej nauczycielce sztuki. Jak pisałam kiedyś mieszkam w Anglii i chodzę co collegu studiując jedynie 4 przedmioty. W tym sztukę. Pech chciał, że trafiłam na okropną nauczycielkę od sztuki.

Egzamin ze sztuki. Czyli siedzenie 8 godzin w sali i maluje się obraz albo rzeźbi się coś w odpowiedzi na dany temat. Moja koleżanka robiła rzeźbę z gliny. To był ten typ gliny gdzie nie wypieka się w piecu tylko schnie pod wpływem powietrza. I nasza kochana Piekielna nauczycielka posadziła ją centralnie pod... klimatyzatorem. Nie byłoby niczego w tym złego gdyby nie to, że włączyła ten klimatyzator prawie na maksa zostawiając biedną koleżankę z wiecznie pękającą gliną...

A wiecie gdzie tu jest haczyk? Na drugim roku collegu rzuca się jeden przedmiot i kontynuuje 3. Koleżanka bardzo chce zostać na sztuce czego Piekielna znieść nie może. Dlatego wpadła na genialny pomysł zepsucia pracy egzaminacyjnej żeby koleżanka nie miała szans zostania na kolejny rok na sztuce.

Historia skończyła się dobrze. Koleżanka w nerwach i stresie skończyła rzeźbę i bardzo fajnie jej to wyszło.

Ale nie rozumiem jak można być tak podłym i nie pozwolić rozwijać pasji bo nie przepada się za uczniem...

szkoła

Na wstępie. Od paru lat mieszkam w Anglii i chodzę do collegu czyli coś takiego jak liceum w Polsce tyle że studiuję tylko 4 przedmioty w tym fotografię.

Mieliśmy właśnie zajęcia w ciemni. Trzeba było kupić specjalny papier u nas w sklepiku. Papier 5 funtów za 10 kartek czyli jak na studenta majątek. Dla niewtajemniczonych gdy ten papier się naświetli i włoży potem do chemikaliów, te naświetlone miejsca stają się czarne i tak jak powstają czarno białe zdjęcia. I jak łatwo się domyślić nawet mały promyczek światła może zepsuć całą kartkę jeśli wyciągnięte w nieodpowiednim momencie.

Poszłam więc do tego sklepiku w celu kupienia tego papieru. Proszę Panią sprzedawczynię o papier matowy (bo są do wyboru matowy albo połyskowy).[P]ani znika za zapleczem i wychodzi... z otwartą jak tylko się da torbą! Kładzie na blacie zakleja jak gdyby nigdy nic i podaje.

[J]- Ale te kartki są już zrujnowane!
[P]- Gdzie tam zrujnowane. To tylko kartki.
[J]- To są kartki wrażliwe na światło. Za nic nie wolno ich otwierać bo papier będzie zniszczony!
[P]- Oj tam. Otworzyłam tylko na parę minut. Musiałam sprawdzić czy to na pewno matowe. A po 2 nie wiedziałam, że nie wolno ich otwierać.

No kurde mać. Na opakowaniu jak byk wielkim białym napisem jest napisane NIE OTWIERAĆ. MOŻNA OTWORZYĆ JEDYNIE W CIEMNI POD CZERWONĄ LAMPKA.
Ja swoje a ona swoje. Na szczęście w tym momencie przyszła kierowniczka. Przedstawiłam całą sytuację. Pani kierownik zaraz zaczęła przepraszać. Dała mi nowy zapakowany. A tamtej zrobiła awanturę.

Do tej pory za każdym razem gdy wchodzę do sklepiku dziękuje za to, że wzrokiem nie można zabić.