Jestem "wielką" kobietą. Mam 26 lat i przy wzroście 173 cm ważę 116 kg. Mimo tego, że toleruję swój wygląd, postanowiłam zrzucić kilka kilogramów.
Więc pierwszy raz od naprawdę bardzo dawna poszłam potruchtać.

Nie obyło się jednak bez przykrych komentarzy. Dwie kobiety, nie ukrywając znacznie chudsze ode mnie, które również postanowiły pobiegać, nie umiały pojąć jak można tyle ważyć.

[Kobieta1]: Ty, widzisz to coś?
[Kobieta2]: Haha, jaki grubas, o Boże!
[K1]: Nie potrafiłabym tak żyć. Ciekawe jaki to ma rozmiar!
[K2]: Pewnie nie ma takiego! Musi mieć ciuchy na miarę!
[Ja]: Przepraszam panie bardzo! Zniszczę pani wątpliwości - tak, istnieje taki rozmiar.
[K2]: Haha! Ciekawe jaki!
[J]: 60. I proszę dać mi spokój, takie uwagi nie są na miejscu.
[K1]: Ach, to do widzenia. Lub nie... Lepiej nie do widzenia. Nie chcę więcej zobaczyć takiego tłuściocha.

Nic dodać, nic ująć.

bieganie otyłość

Zacznijmy od tego, że jestem dość dużą osobą. Mam II stopień otyłości (nie ze względów medycznych tylko z objadania się we wcześniejszych latach mojego życia).

Mimo tego, że jestem dość wysoką kobietą (173 cm) ważę znacznie za dużo (116 kg) i mam 26 lat. Toleruję swój wygląd i aktualnie staram się prowadzić zdrowy tryb życia.

Jednak czasami (nawet niestety dość często, bo nawet dwa razy w tygodniu pójdę do McDonalds i zjem coś tłustego... staram się to kontrolować, ale niestety ulegam pokusie) pozwalam sobie na coś mniej zdrowego. I tak stało się również wczoraj. Jednak napotkałam się na typowych "sebków".

Zostałam zwyzywana od debilek, ku*w, zostałam 6 razy kopnięta w du*ę i cytuję "no, ku*wa nie wyru*ałbym tej pie*dolonej grubaski". Ludzie, ja znam swój wygląd, a to naprawdę są bardzo przykre rzeczy... Opanujcie się, proszę.

mcdonalds otyłość sebek