Lubię sobie od czasu do czasu zrobić zakupy spożywcze w sklepie internetowym. Jakiś czas temu padło na sklep Alma24. Zakupy zrobione, następnego dnia dostawa i rozpakowywanie towaru. Już po odjeździe kuriera okazało się, że jeden z produktów po otwarciu opakowania okazał się być zepsuty. Spoko, problemu nie robię, każdemu się może zdarzyć, zgłosiłem reklamację i czekam na jej rozwiązanie.

Następnego dnia dzwoni telefon z propozycją, że zwrot pieniędzy za zareklamowany produkt przywiezie mi dostawca. Brew mi się podniosła ze zdziwienia i pytam panią, czy nie prościej byłoby zmienić wartość obciążenia karty kredytowej lub po prostu przelać mi pieniądze na konto bankowe zamiast fatygować kuriera, który w tym czasie mógłby komuś innemu dostarczyć zakupy? Niestety nie, może być jedynie zwrot kasy przy następnym zamówieniu lub przywiezienie osobiście kilku złotych.

Dociekliwy jestem, więc zadałem proste pytanie, czemu nie jest to możliwe? Na to pytanie dzwoniąca pani nie umiała mi już odpowiedzieć, więc po kilku minutach miałem przyjemność porozmawiać z kierowniczką sklepu.

Okazuje się, że taka jest Procedura wymyślona w Centrali Firmy, ponoć dla mojego bezpieczeństwa i wygody, i nie można z tym nic zrobić. Procedura tak święta, że jak zwróciłem uwagę, że jest ona bezsensowna, a poza tym każdą Procedurę można zmienić, to przez moment poczułem się, jakbym wygłosił jakąś herezję. Ważne Procedury są przecież nietykalne. Ostatecznie machnąłem ręką, niech będzie zwrot przy następnym zamówieniu. Niestety, mimo przypominania się przy składaniu kolejnych zamówień, pieniądze dostałem do ręki dopiero po 3 miesiącach.

W tym tygodniu na odmianę w zrobionych zakupach brakowało jednego produktu. Znowuż złożyłem reklamację, znowuż porozmawiałem sobie miło ze sprzedawczynią - przelewów ze zwrotami nadal nie robią. Tym razem jednak nie chciałem przez ileś miesięcy zaprzątać sobie głowy sprawą zwrotu, więc poprosiłem o przywiezienie pieniędzy przez kuriera. Zgodnie się pośmiałem ze sprzedawczynią, że Procedura jest bez sensu. W podobnież żartobliwej atmosferze były rozmowy z kurierem, który wieczorem przez 25 km zakorkowanego miasta przywiózł mi moje 1.89 zł :). Przemyślana Procedura z całą pewnością opłaca się Centrali Alma24.

alma24

Moja siostra uruchamia swój sklep internetowy. Aby nie naciąć się na jakieś prawne buble, poprosiła kancelarię prawniczą, żeby przygotowała jej regulamin sklepu. Otrzymany od prawników regulamin umieściła na stronie. Wczoraj wszedłem do jej sklepu i z ciekawości zajrzałem do tegoż regulaminu. Z zawodu jestem programistą. Prawnik po pokazaniu mu przez siostrę moich uwag zbladł, a potem zzieleniał.

Regulamin sklepu zawierał 5 klauzul niedozwolonych.

kancelaria prawna

Zachorowało mi się, więc chciał, nie chciał, wsiadłem do busa odjeżdżającego w stronę mojego lekarza. Zająłem miejsce i czekam na odjazd, starając się jakoś powstrzymać cherlanie, kichanie i tym podobne przyjemności, co zresztą dość średnio mi wychodziło. Po chwili wsiada [K]obieta z dzieckiem na ręku i przymierza się do zajęcia wolnego miejsca obok mnie.

[J]a: Siądzie Pani lepiej gdzieś z tyłu, bo chory jestem i jeszcze dziecko się zarazi.
[K]: Ty mi nie będziesz mówić, gdzie mam siadać! - Wydarła się na mnie, po czym z impetem zajęła miejsce koło mnie.

No spoko, widzę, że przeszliśmy na Ty, dziecko nie moje, więc się aż tak martwić nie zamierzam. Bus po chwili ruszył, jedziemy, a ja jak cherlałem, tak dalej cherlam. Najpierw zauważyłem kilka razy wzrok, który jakby mógł, to by mnie zabił. Jednak to było najwidoczniej za mało dla niej, gdyż w pewnym momencie zaczęła tyradę na cały autobus.

[K]: Tacy ludzie, to nie powinni autobusami jeździć! Kto to widział, żeby zarażał wszystkich! Dziecko mi zachoruje! Na piechotę niech sobie chodzi albo taksówkę weźmie!
I tak na tę modłę dość długą chwilę nadawała. W końcu mi się znudziło słuchanie tego i wypaliłem do niej.
[J]: A do komory gazowej to nie chce mnie Pani czasem wysłać za to, że jestem chory? Był już taki jeden kiedyś.

Babsko się zapowietrzyło, zrobiło czerwone na twarzy, ale niespodziewanie efekt został osiągnięty, bo się zatkało i już do końca podróży nie odezwało. Najlepsze jednak z tego wszystkiego, że całe 10 km jakie jechaliśmy, które to ledwo stojąc na nogach, miałem przejść piechotą wg niej, twardo siedziała koło mnie, mimo że połowa miejsc w busie była jeszcze wolna. Głupoty matki nikt już chyba nie wyleczy, tylko tego dziecka szkoda.

komunikacja_miejska

Stoję sobie przed dworcem PKP w Gdańsku i klikam sobie coś tam na telefonie (niszczę wrogi portal w Ingressie, dla tych co znają), a że klikanie trochę mi czasu zajmuje, to z okazji korzysta i podchodzi do mnie żulka - zarośnięta brudem baba, w podartych łachmanach, o zaczerwienionych oczach i nosie, woniejąca na kilometr alkoholem i to chyba nawet dzisiejszym.

- Da pan złotówkę na bułkę, bo nie mam za co żyć, renta dopiero jutro...
- Nie - odpowiadam i klikam sobie dalej.
- Głodna jestem, renta dopiero jutro, a dzieci mi wszystko zabrały, nie mam za co jeść, poratuje pan...
- Powiedziałem "nie" - przerwałem jej litanię w pół słowa.
- A żeby ci gówno w dupie na beton stwardniało - krzyknęło babsko tak, że połowa ludzi w okolicy się obejrzała, a następnie z wielkim fochem oraz werwą poszło w drugą stronę.

A ja stałem przez dłuższą chwilę z wytrzeszczonymi oczyma, bo wprawdzie zdarzało mi się słyszeć różnego typu wyzwiska od żuli, ale dawno już nie słyszałem tak oryginalnej i kreatywnej klątwy.

Dworzec PKP w Gdańsku Głównym

Wracając z pracy do domu, codziennie po wejściu do klatki schodowej sprawdzam w skrzynce, czy jakieś przesyłki do mnie nie przyszły. Pewnego dnia czekała mnie jednak niespodzianka. Kluczyka nie wsadzę, gdyż zamek został zablokowany zapałką. Szybki rachunek sumienia, któremu sąsiadowi mogłem podpaść, ale nic do głowy nie przychodzi. Nic to, nie bardzo miałem czym wyjąć tę feralną zapałkę, więc poprosiłem konserwatora z budynku, co by mi pomógł. Problem rozwiązany. Jak się okazało, na krótko.

Nie minęły nawet 2 tygodnie, a znów mam zamek zapchany zapałką. Ki czort? Tym razem zapałkę udało się wygrzebać samemu. Nie była wsadzona tak głęboko, jak poprzednio. Sprawdziłem z ciekawości skrzynki sąsiadów, u innych wszystko w porządku. Znaczy się, nie jest to raczej dowcip jakiegoś dzieciaka, tylko ktoś jest na nas cięty. Znowu rachunek sumienia. Może i ktoś tam by się znalazł, komu się zalazło za skórę, ale raczej o tego typu odgryzanie się nie podejrzewałem. Dziewczyna jednak skojarzyła, że dzień wcześniej zamawialiśmy pizzę i przyniósł ją dość charakterystyczny gościu, co to zawsze się ociąga z wydawaniem reszty i ogólnie sprawia dziwne wrażenie, jakby na coś jeszcze czekał. No nic, sprawdzimy.

Kilka dni później znowu zachciało nam się zjeść pizzę do filmu. Zamawiamy! Przed wykonaniem telefonu szybkie zejście na parter i sprawdzenie skrzynki. Wszystko w porządku. Dzwonimy, przyjeżdża pizza, odbieramy ją od dostawcy i chwilę po jego wyjściu sprawdzamy skrzynkę. Pudło. Ale co fakt, to fakt, dostawca był inny. Za drugim razem również nie ten, którego oczekiwaliśmy.
Za trzecim razem... O! Pan Ociągający Się [POS]! Na napiwek czeka, czy co? Nie dostał. Poszedł. Schodzę na dół i... tak, zamek od skrzynki zablokowany zapałką. Bingo! Łapię za telefon do pizzerii i proszę o połączenie z kierownikiem. Kierownika akurat nie ma, ale babka, która odebrała, z chęcią wysłuchała, co się stało. Nie mogła uwierzyć w coś takiego i obiecała, że jak tylko dostawca wróci, to załatwi sprawę.

Nie minęło nawet pół godziny i ktoś do mnie dzwoni, w ogóle nie przedstawiając się, kto zacz, ale z rozmowy wyszło, że to ktoś z tejże pizzerii. Tym razem dzwoniący jest dużo bardziej podejrzliwy i twierdzi, że coś takiego nie mogło się zdarzyć i w ogóle to skąd mam pewność, że to ktoś od nich, a może to zwykły przypadek, itd. Odpowiedziałem, że na 100% pewności nie mam, ale na 99% i owszem. Dzwoniący nie był przekonany i chciał mnie spławić. Powiedziałem mu więc, trochę blefując, żeby w takim razie nieprzyznającemu się dostawcy przekazał, że jeśli w ciągu pół godziny się nie pojawi i nie odblokuje skrzynki, to zadzwonię na policję zgłaszając uszkodzenie mienia i wskazując go jako głównego podejrzanego - policja zbierze odciski palców, które z pewnością zostały na zamku przy wciskaniu na amen zapałki, porówna sobie z jego odciskami i wówczas się okaże, czy moje podejrzenia są słuszne.

Kilkanaście minut później rozległ się dzwonek domofonu. Po jego podniesieniu usłyszałem tylko burczący, wkurzony, ale jakże znajomy głos:
[POS]: Do skrzynki...
[Ja]: Ależ proszę bardzo, zapraszam, miłego dłubania życzę!
[POS]: Grbrugurgu...

Próbowałem później się już mailowo dowiedzieć w pizzerii, czy jakieś konsekwencje wyciągnęli wobec dostawcy. Za pierwszym razem dostałem odpowiedź, że jest to bardzo dziwna sytuacja i jest ona nadal wyjaśniana. Gdy przypomniałem się kolejny raz po miesiącu, odpowiedzi nie dostałem. Przeprosin od firmy również.

Jak się okazuje, w Pruszczu Gdańskim są i inne pizzerie, gdzie równie smaczne pizze robią :).

gastronomia