Ty razem, piekielność byłej szefowej. W byłej pracy.
Otóż pracowałam w małym butiku w galerii razem z rudowłosą Mag (teraz tak nakazała na siebie mówić) i miałyśmy oczywiście szefową. Strojnisie po 40 ze skórą żółwia, ale dość sympatyczną.
Pewnego dnia siedzimy sobie z Mag. Ja uczę Mag paru zwrotów w języku polskim (idzie w ten weekend na obiad do teściów, tak to Polacy) i ogólnie zabijamy jakoś czas. Do sklepu wchodzi jakiś facet, wysokie to to i na oko 45 lat, no może więcej. Kraj pochodzenia bliżej nie określony. Myślimy sobie, dobra przyszedł coś kupić żonie albo córce a ten gościu ładuje się nam na zaplecze! Hola hola drogi panie! Lecimy za nim.
(G) Mag
(M) ja
(S) mężczyzna
(G) Proszę pana nie wolno tutaj panu wchodzić.
(S) Mi wolno.
(M) Wybaczy pan, ale nawet latającemu potworowi spaghetti nie wolno proszę natychmiast wyjść, albo wezwiemy ochronę.
(S) Jesteście zwolnione.
(G) Na pewno, proszę napisać skargę jeśli pan chcę a teraz proszę opuścić zaplecze!
(S) Wybacz, ale mam wrażenie że nie wiesz o tym że butik został mi sprzedany tydzień temu przez Panią O. Teraz to jest mój butik, a wy tu już nie pracujecie.
I tu pokazuje nam coś na co wyglądało na akt własności. Chwytam za telefon i dzwonie do pani O. Pani O. potwierdza informacje i się rozłącza. Potem już nie odbiera.
(M) No to do widzenia.
Bierzemy nasze graty z zaplecza i chodu do domu.
(S) Ale proszę zaczekać, a kto stanie za kasą?
(G) To już nie jest nasz problem, nie pracujemy tutaj. Proszę tylko nie zapominać o wypłacie za ten tydzień dla nas.

I ta-da nie ma nas. Co jest w tym piekielnego? Ano to że szefowa mogła nas poinformować o czymś takim jak to że sprzedaje butik i zmienia się właściciel, bo nic na to nie wskazywało. Nie kazała go zamykać, nie dała nawet najmniejszego sygnału o czymś takim. A nowy SZEF, kiedy wszedł mógł się upewnić czy wiemy o takowym zajściu. Teraz butik pana ważniaka stoi zamknięty póki co. Powód? Nie ma osób chętnych do pracy za takie pieniądze jakie on oferuje.

sklepy

Historia została przez mnie podsłuchana kiedy miałam 8 lat.
Moja mama miała koleżankę, która to pracowała w służbie zdrowia w szpitalu dziecięcym. Pracowała, bo po tym zdarzeniu zwolniła się jak najszybciej.
Z tego co pamiętam na jej wydziale leżały ciężko chore dzieci. Większość były to dzieci z chorobami genetycznymi. O jednym takim dziecku napisze.
Pewnego dnia do szpitala przywieziono 1,5 letnie zawiniątko. Dosłownie zwiniątko. Chłopiec chorował na jakąś chorobe, która powodowała że jego ciało się rozpadało. Dzieci z tą chorobą nie dożywają powyżej 5 lat. Niestety ani ja ani mama nie pamiętamy nazwy tejże choroby, a nie mamy już kontaktu z jej koleżanką. Ten chłopiec umierał powoli w okropnych męczarniach. Cały czas ładowano w niego morfine. Gdy był na morfinie to tylko leżał. Jak przestawała działać dzieciak darł się niemiłosiernie. Znajoma mojej mamy nie miała z nim żadnego kontaktu do dnia kiedy kazali jej posprzątać w jego sali. Kiedy weszła do sali z czystej ciekawości zajrzała do zawiniątka. Nie przeraził jej wygląd dziecka, tylko wyraz jego oczu. Pierwszy raz w życiu widziała prośbę o śmierć w oczach malutkiego dziecka. Wypadła z tamtąd i tego samego dnia złożyła wymówienie.

Ale to jeszcze nic. Znajoma dowiedziała się pare dni wcześniej że matka chłopca miała wcześniej (uwaga!) czwórke dzieci! I to sami chłopcy! Wiedziała że jest nosicielką, widziała śmierć swoich dzieci ale mimo to uparcie te dzieci robiła z różnymi mężczyznami, ponieważ jej były mąż ją zostawił. Byłaby ona w stanie urodzić nawet i 100 takich chłopców byle tylko urodzić dziewczynkę. Nawet tego dziecka nie odwiedzała, kiedy go zostawiała tam stwierdziła tylko że jeszcze przez rok maksimum będzie z niego zysku i nie jest jej raczej potrzebny.

Zabić taką jędze, po prostu zabić.

gdzieś nie wiem gdzie

Otóż mam pewien uraz do kleru. Ale jeden szczególny ksiądz, a raczej jego historia zmiękcza nieco mój pogląd.
W gimnazjum nie uczęszczałam na lekcje religii, ale lubiłam rozmawiać z naszym "księdzem praktykantem". Opowiedział mi on o tym dla czego został przeniesiony w połowie "szkolenia" z innej parafii. A raczej wyrzucony.
Na tamtej parafii panem ostatecznym był proboszcz Burak. Burak był przykładowym stereotypem wziętym z piekielnych: gruby, chciwy, alkoholik itd. I tam trafił nasz ksiądz. Nie przepadał szczególnie za proboszczem. Nigdy nie miał się za świętego, ale uważał że proboszcz "grubo przesadza".
Miesiąc przed wakacjami proboszcz dostał karty na kolonie. Darmowe kolonie dla dzieci z rodzin, którym się nie przelewało. Oczywiście karty miały być przekazane dzieciom jego przydupasów, które miesiąc wcześniej wyremontowały parter na plebani za własne pieniądze. Oczywiście rękoma innych ludzi, oni tylko sponsorowali. Nasz ksiądz wiedział że jest to okropnie nie sprawiedliwe. Postanowił z tym zawalczyć.
W szkole zrobił wywiad na temat statusu finansowego i przede wszystkim zachowania dzieci z biedniejszych rodzin. Podczas jego "misji" dowiedział się że dzieciaki przydupasów to chuligani i rozrabiaki. Wybadał adresy jego kandydatów i wprowadził w życie plan.
Karty z formularzem miały zostać wysłane drogą szkolną do dzieci. Wszystkie były w kopertach. Na szczęście w tym samym czasie proboszcz był zajęty czymś innym. NK zmienił imiona dzieci na kopertach i przekazał pani pedagog.
Proboszcz dowiedział się dopiero kiedy formularze zostały już dawno wysłane przez parafię. Jego wściekłość nie miała granic, ale to było nic w porównaniu do rodziców biedniejszych dzieci. Kiedy dowiedzieli się że proboszcz wyprawiał "takie rzeczy" omal publicznie go nie zlinczowali. Niestety proboszcz zdołał wydalić księdza naszego precz.
Na szczęście po tej historii karty od kolonii dostawała pani pedagog, która wiedziała komu je dawać :)

Pewna plebania

Historia dość piekielna jak na mój gust.
Otóż mam pewną koleżankę, która do biednych nie należy (a raczej jak na razie jej tata i macocha). Jej prawdziwa mama (zginęła w wypadku samochodowym)i tata zawsze uczyli ją że na wszystko trzeba sobie zapracować. Ta więc zawsze sobie w jakiś sposób dorabiała i miała własne pieniądze.
Do rzeczy.
Kiedy mama K umarła ta miała 11 lat. Wszyscy przeżyli wstrząs. Ojciec po roku żałoby stwierdził że dziewczynka potrzebuje mamy i tak wybrał piekielną Jadzie (imię zmienione). Jadzia to naprawdę ładna, zadbana osoba z wykształceniem psychiatry kale jest okropnie samolubna, wredna i jest egoistką. Złapała że tak powiem bogatego faceta w kryzysie i po kolejnym roku zamieszkała z nimi.
Na początku była kochana i w ogóle ale potem zaczęło się piekło.
1. Zamykanie (*)
W domu mojej koleżanki wszystkie drzwi są na klucze. Więc piekielna (gdy męża w domu nie było) zapraszała sobie koleżanki a czasem pojedynczych panów do towarzystwa a K zamykała w pokoju na jakieś 10 godz. bo wtedy wracał ojciec. Na nic było opowiadanie ojcu co Jadzia wyprawia. Ślepo wierzył pani doktór, która twierdziła że to wstrząs po utracie matki, że chce ją usunąć i bla bla bla... Potem był płacz Jadzi i kara dla K. Cudownie, nie?
2. Kasa
Była wycieczka klasowa (chodziłyśmy do różnych szkół). K miała własną kasę, więc zaniosła formularz do ojca. Ten był gotowy podpisać, dać jej pieniądze od siebie na różne pierdoły itp ale wkroczyła Jadzia z krzykiem że K nie zasłużyła sobie na nagrodę w postaci wyjazdu na wycieczkę przez jej zachowanie (patrz punkt 1). Ojciec (matoł) przyznał jej rację i K nie pojechała. Jakieś 2 tyg później Jadzia za pośrednictwem ojca zażyczyła sobie pieniędzy K bo za niedługo mają jakąś uroczystość w rodzinie a jej brakuje na buty a ojciec na razie nie ma. K wkurzyła się na maksa, ale ojciec na nią naciskał. Wyszła w tym momencie z domu i poszła do mnie. Ja zapytałam ją tylko co woli dać jej kasę czy ją stracić. Definitywnie i nie odwracalnie stracić.
Wróciła do domu wzięła plik banknotów z mahoniowej skrzyneczki (było to o ile pamiętam 800-1000 zł) przyszła do salonu gdzie siedzieli "rodzice". Jadzi już się oczka zapaliły na widok pieniędzy a moja koleżanka z uśmiechem na twarzy zaczęła drzeć banknoty o nominałach 200 zł każdy. Jadźka w krzyk, ojciec w szoku. Kiedy jaśnie pan oprzytomniał też zaczął się wydzierać na córkę. Bądź co bądź to były pieniądze. A ona mu tylko odpowiedziała:
- Jak masz tato ladacznice w domu to samo ją sobie utrzymuj.
Nie będę opisywać reszty zdarzeń.
Ale finał był taki że niedawno przyłapał ją z innym. Nie byli małżeństwem (K się o to postarała ale to inna historia). Wreszcie uwierzył córce ale ona nie chce już z nim rozmawiać.

Gdzieś tam dawno w Polsce

Coś podobnego do historii ladyfashion.
Wszyscy uważający że rozdawanie ulotek to nie jest praca albo że śmiecimy: Ile z was pracowało w taki sposób? Ja pracowałam. Nawet nie wiecie co to znaczy. Jak robota jest "w terenie" i do tego ładna pogoda to jeszcze nic. Ale jak leje to żadna przyjemność. Albo kiedy stoisz w galerii handlowej w głupim stroju, wysokich obcasach (bo takie są często wymogi) z zaczepiającymi cię ludźmi, którzy ci ubliżają. I tak się składa że czasami MUSISZ wyrobić jakąś tam normę jaka się ubzdurała pracodawcy np: 350 ulotek na godzinę! I to nie my śmiecimy bo mamy kontrole: jeśli któreś z rozdających wyrzuci ulotkę na/do chodnik/kosza jest odsyłany do domu bez niczego. Byłam przy takim wypadku. Ci którzy tak piszą że to nie praca nigdy tak naprawdę pracować nie musieli, tylko większość rzeczy przychodziła im bez problemu. To wy państwo jesteście piekielni.
To tyle, dziękuje do widzenia.

Praca

O pewnej desperatce.
Od 8 miesięcy przyjmuję tabletki o nazwie Cerazette 3x28(żądnych wiedzy na ich temat odsyłam w internet). Tu w Anglii każde tabletki są darmowe, tylko trzeba zarejestrować się w poradni. Historia dzieje się 4 miesiące wstecz.
Niby nic szczególnego ale dla niektórych ludzi okropnie trudnego.
Pewna koleżanka (Polka) pewnego razu wyznała mi że ma chłopaka. Niby nic nowego, ale że już mam taką naturę to zrobiłam jej wykład o tabletkach i odwiedzeniu poradni. Ale była ona pewna że prezerwatywy to najlepszy sposób i nie potrzebuje cyt.: "Tej trucizny." Jej wybór.
Pewnego pięknego dnia (2 miesiące później) odwiedziła mnie ona. Normalna gadka szmatka, popijanie herbaty itp. W pewnym momencie zeszłam do kuchni by przynieść jakiegoś ciastka, a koleżanka została u mnie w pokoju. Po powrocie wszystko było ok gdyby nie fakt że nagle oświadczyła mi że mama po nią dzwoniła, że musi wracać itp. No cóż mus to mus. Pożegnałyśmy się i tyle.
Wieczorem (tabletki przyjmuję zawsze o 19 i trzymam je w szufladzie, ponieważ mam młodszą siostrę) sięgnęłam po moje pudełko z pigułkami. W pudełku był tylko jeden do połowy wyczerpany listek a miałam jeszcze dwa nienadpoczęte. Przeraziłam się nie na żarty, w pierwszym momencie lecę do młodszej siostry. Nie daj bóg ona je wzięła! Ale to nie ona. Więc podejrzenie padło na "koleżankę". Łapie za telefon i dzwonię. Nikt nie odbiera. Postanawiam ją dorwać w szkole.
Nazajutrz jednak nie spotkałam jej w szkole ale spotkałam jej kumpele. Ona powiedziała mi też że to koleżanka ukradła mi tabletki bo jest w ciąży i próbowała usunąć co jej niestety się udało.
- Wyobraź sobie że ta idio..a wzięła na raz całe dwa opakowania tabletek! Mało się nie poży...a! Ale dała radę i po jakiś 3 godzinach, bo z nią byłam poroniła. Teraz jest w szpitalu bo dostała jakiegoś zatrucia czy coś...
Reszty nie chcę mi się przytaczać. Ale mam pewne wątpliwości co do sposobu w jaki wywołała przedwczesny powód. Tak czy inaczej odczuwam wyrzuty sumienia przez to nienarodzone dziecko.

Deszczułka

Dwie historyjki w jednej.

1. Rodzice roku
Idę z matulą ulicą. Wracamy z zakupów. Zauważamy pewnego mężczyznę kultury dres i jego tapetowaną wybrankę. Widok byłby normalny, ale kark szarpał za ciuchy małego chłopca (wiek ok. 2-3 lat). Bierze go za głowę i rzuca nim o chodnik. Ludzie tylko przechodzą i się gapią nie robiąc nic. Przy bliższym podejściu usłyszałam iż są to Polacy. Sama bałam się ingerować, mam zaledwie 160 cm wzrostu i mimo waleczności nie zaczynam kiedy nie mam szans. Kawałek dalej zauważyłam policjanta (za rogiem). A on mi na to: Jakiej narodowości są ci ludzie? Ja: Nie wiem. Ale biją dziecko. Policeman: Jak nie wiadomo skąd są nie będę interweniował. Za takie coś to tylko zabić.

2. Lekarka-cham
Matula i ja wybrałyśmy się do ginekologa. Mama nie umie mówić o angielsku i nie rozumie tego języka. Odbyła wizytę i padła kolej na mnie. Weszłam do gabinetu. Lekarka dość przyjemna, do czasu.
(WL) wredna lekarka
(M) Miljo
(WL) Jak zwykle po tabletki?
(M) Nie inaczej.
(WL) Przynajmniej można z tobą porozmawiać. Przed chwilą weszła kobieta, która nic po angielsku nie potrafiła powiedzieć.
(M) I co?
(WL) Pobawiłam się z nią trochę. Muszę odreagować jakoś stres w pracy.
(M) Co jej pani powiedziała?
(WL) Że jest obrzydliwie gruba, głupia i parę takich.
Uśmiechnęła się do mnie porozumiewawczo a ja jej na to:
(M) Ta gruba i głupia według pani kobieta to moja mama. Niech się pani nie martwi, powiem jej wszystko, i ponad to by nie wyszło że jestem ignorantką złożę na panią skargę.
Pani w ciężkim szoku. Stwierdziła że kłamię, ale ja po prostu wzięłam tabletki i wyszłam. Skargę złożyłam, ale nie powtórzyłam mamię co ta WL powiedziała oo niej.
Bo po 6 ciążach trudno o figurę Szeherezady i nie widzę sensu w martwieniu mamy takimi pierdołami.
PS lekarka jest teraz strasznie miła dla mamy :D

Dwa różne miejsca

Jehowi

Gdzie byś nie zamieszkał, zawsze dopadną cię nasi kochani Jehowi.

Otóż od dość długiego czasu mieszkam w Anglii. Tutaj poznanie kogoś innej kultury czy wyznania to nie jest żadne wyzwanie. A jako że chodzę na kurs angielskiego i science w collegu to mam tylko takie osoby w otoczeniu.

Jako że jeśli robi się tylko angielski szkoła dowala ci matematykę (na poziomie 2 klasy podstawówki). Dla mnie śmieszne ale nie dla wszystkich. Więc pomagałam tym, którym matematyka ta sprawiała trudność.I tak pewnego razu uczyłam kolegę z Afganistanu i dwie Pakistanki (obie w tradycjonalnych strojach typu hiquab ale z widokiem na twarz).
Siedzimy, oni robią zadanie, które im dałam a ja sprawdzam czy wykonują je poprawnie. Kiedy ktoś puka (godz. ok. 13, sobota) idę sprawdzić kogo niesie. Otwieram drzwi i suprise pani z ulotkami a za nią kolega! Pierwsza część rozmowy po polsku. Druga tłumaczona.
1
(J) Jaśnie pani Jehowa
(M) miljo
(S) kumpel
(J) Dzień dobry pani, my przychodzimy by zapytać czy wierzy pani w boga?
(M) Nie.
(J) Bo widzi pani nawet jeśli pani nie wierzy to on i tak panią kocha.
(M) Fajnie.
(J) On wskaże pani drogę.
(M) A ja mam pytanie.
(J) Słuchamy.
(M) Skąd wy bierzecie papier na te wszystkie ulotki?
Ich miny utrudniały mi zachowanie powagi, ale najlepsze dopiero przed nami. Kolega słysząc rozmowy wyszedł na przedpokój. Typowy muzułmanin w europejskich ciuchach. Jehowe wystraszone. A on spokojnie do nich po angielsku:
(S) Witam, czego chcecie?
(J) My niesiemy prawdę o bogu.
(S) O to ja bardzo chętnie posłucham!
(J) To wspaniale no więc tak...
I tu jest 10 minutowa epopeja. Kolega słuchał tego bez słowa.
(J) I to tylko tyle co możemy teraz przedstawić.
(S) To wszystko brzmi wspaniale. Chyba dołączę do was.
Moja szczęka zatrzymała się gdzieś w okolicy jądra ziemi.
(J) Naprawdę?
(S) Tak ale najpierw przelecę ciebie (tu wskazuje na kobietę) a potem ciebie (wskazuje na mężczyznę).
Jeszcze nie widziałam tak szybko uciekających ludzi. Aż ulotki pogubili. Od tamtej pory już żaden siewca wiary nas nie odwiedza :D

Deszczowa Anglia

Tym razem będzie o ciekawym katechecie.
Otóż nigdy nie miałam poszanowania dla katechetów gdyż to co gadali było i jest dla mnie pozbawione jakiegokolwiek sensu.

1. Antykoncepcja.
Moje "wesołe" czasy podstawówki. Pani katechetka rozprawia o antykoncepcji i tym jakim ona jest grzechem. Gada, nawija nikt jej nie słucha aż do momentu:
(K) Bo używanie prezerwatyw czy tabletek to jak lizanie loda przez szybę.
Efekt: klasa śmiała się przez resztę lekcji.
2. Auschwitz
Tym razem gimnazjum, jak zwykle nuda, katechetka ględzi o muzułmanach i żydach. I nagle wyskakuje z tekstem:
(K) Żydzi zasłużyli sobie na Auschwitz za to że zabili Chrystusa. Zasłużyli sobie na karę. Chcecie skończyć jak Żydzi? Nie. Wierzcie więc w Chrystusa syna Bożego!
Po prostu wstałam, wzięłam swoje rzeczy i wyszłam z klasy. Nauczycielka krzyczała za mną ale panuje w tym gimnazjum zasada nikt nie wychodzi na lekcji.
Co za chore umysły mają nas uczyć?

podstawówka/gimnazjum

Czytając historię o ludziach piekielnych postanowiłam dodać własną historię.
Opowieść o niespotykanej i prawie nie możliwej przemianie z robaka w skorpiona.
A działo się to w podstawówce, koszmarze mojego dzieciństwa. Zawsze wyśmiewano mnie z powodu stanu finansowego mojej rodziny i tego że nie znałam swojego taty, ale znali go rodzice moich "kolegów" i "koleżanek" z klasy. Łajdak.
Kiedy jeszcze miałam 6-8 lat ograniczało się wszystko do wyzwisk, ale później było coraz gorzej. Popychanie, kuksańce, drwiny... mogłabym tak wymieniać do woli. Moja mama choć interweniowała nic z tym nie robiono, bo i nauczyciele upatrzyli mnie sobie jako kozła ofiarnego. Sytuacja osiągnęła apogeum kiedy zostałam ścięta na "chłopaka" ze względu na szalejącą w szkole epidemii wszów. I żebym była jedyną taką osobą, ale nie. Moja mama musiała to zrobić i nie mam jej tego za złe, w końcu mając 5 dzieci nie jest łatwo, w dodatku bez pracy.
Jednak najgorszą bandą dokuczających mi była banda "lubianych" skupiona wokół córci dyrektorki.
Pewnego razu w szatni jeden z "lubianych" ogłosił:
M (ja)
A (lubiany)
A: Mam urodziny! Kto chce niech przychodzi!
M: A jaki byś prezent chciał dostać?
Tu A spojrzał się na mnie jak na śmiecia i powiedział:
A: Ale biedni i wieśniaki nie mają wstępu.
Ja przeżyłam szok. Ale najdziwniejsze jest to że jesteśmy z tej samej wsi.
I tak mniej więcej do 5 klasy podstawówki znosiłam obelgi itp. i zaczęłam czytać. W między czasie brat chłopaka mojej siostry zaczął chodzić na Karate. Więc poprosiłam o nauki. Nie uczyłam się nazw czy itp. ale samych chwytów, kopnięć czy zablokowania ciosu. Po jakimś czasie podrasowałam to własną mieszanką zaczerpniętą z książek.
I tak pewnego słonecznego dnia w szkole kolejna śpiewka, ale tym razem córcia i jej kumple przesadzili.
(C) córcia
(A) ten co poprzednio
(P) kolejny dryblas
(M) ja
a reszta w roli kibiców ok. 10 osób.
(C) O patrzcie! Co tam Miljo? Wiesz że śmierdzisz?
(A) Ja się dziwę że takie osoby się rodzą.
Reszta oczywiście w śmiech. Nie przekręcam tak właśnie wyglądał mój dzień. I parę jeszcze drwin na temat mojego ubioru, a podkreślam może i nosiłam ciuchy po rodzeństwie ale o higienę dbam i zawsze dbałam.
(C) P co ty tak cicho stoisz?
(P) A bo wiesz coś mi na myśl przyszło, ale chyba nie powiem.
(A)i (C) no dawaj wal.
Reszta zaczęła dopingować, a ja się poniekąd bać.
(P) No wiecie jak się jest dzieckiem ku**** i ma się za rodzeństwo bachory to chyba powinno się zabić by nie zabierać miejsca porządnym ludziom.
Wszyscy w śmiech, a ja stanęłam jak wryta. Tak mnie jeszcze nigdy nie poniżyli. Nie mieli pojęcia jakie piekło przeszła moja mama, że mój biologiczny ojciec jest Piekielnym przez duże P choć nie ma go w moim życiu i na szczęście niewiele o nim pamiętam. I tu zaczyna się przemiana.
(M) Taki jesteś cwany? O mojej mamie mówisz ku****...
Zaskoczenie moją odpowiedzią było nie małe, nigdy się nie odzywałam. Ale nie trwała długo. Efekt, pomimo nieprawdopodobieństwa pobiłam i to dość mocno P, A i C oraz 5 innych osób. W tym oczywiście nadmienię że Córci złamałam nos, P wybiłam parę istotnych zębów a A został przez mnie okrutnie skopany. Moje obrażenia ograniczyły się do paru siniaków, wybitych dwóch palców (od bicia) i dość paskudnie rozciętej wargi.
Wizyta w gabinecie dyrektora, wezwanie mamy, która powiedziała tylko:
- A czemu znęcacie się nad moim dzieckiem? Ma prawo do samoobrony.
Dzień następny, muszę iść do szkoły. Mama nic mi nie powiedziała ale widziałam że o dziwo była dumna. Wlokłam się okropnie do szkoły, bałam się bo wiedziałam że się na mnie zemszczą. Jakież było moje zdziwienie kiedy wchodząc za mury mojego więzienia okazało się że teraz ja tu jestem naczelnikiem a oni więźniami. Wszyscy umykali mi spod nóg, nie patrzyli mi w oczy, po prostu bali się mnie. Grupka tym razem obandażowanych w popłochu na mój widok uciekła do toalety. Tylko jeden wyszedł mi na przeciw. P.
(P) To teraz zacznij się bać bo ja ci...
Nie dokończył, gdy na niego łypnęłam.
Od tej pory nikt nie dokuczał już ani mi ani mojemu starszemu bratu.
Najdziwniejszy jednak będzie mój wniosek: czemu mnie tak kiedyś traktowali? Kiedyś byłam dla nich miła a oni na to "zlali ciepłym moczem". Czemu rodzice i nauczyciele też tak robili, ja im nic nie zrobiłam, bo co może im zrobić 6 letnie dziecko?

piekiełko dla dzieci