Księgi, książki, książeczki...

I sławny OLX...
a raczej użytkownicy (?) tegoż.

Jak to już w życiu bywa, dziecię skończyło gimnazjum i dostało się do szkoły średniej.
No więc potrzeba podręczników.

Część kupiona, część zamówiona, część...
Kilka chcę kupić właśnie przez OLX, ale wymiękam.

Kilka książek sprzedałem, nie było problemów z umówieniem się czy ceną (podaję konkretnie: w tym a tym miejscu i zdzwaniamy o ustalonej porze).
Kilka książek kupiłem, również bez problemu - lokalizacja: również bez problemów (np. przy ratuszu dzielnicy, przy drugim wejściu do takiego a takiego sklepu).

No i dwie perełki, bez których nie byłoby tej historii:

1.
Użytkownik ma interesującą mnie książkę.
Telefon nie podany, więc zostaje kontakt przez OLX
(wersja oczywiście skrócona)

[J]Dzień dobry, czy taki a taki podręcznik jest jeszcze dostępny i gdzie go odbioru?

[S]przedający: tak, aktualne, na takiej a takiej dzielnicy

[J] OK, czy możemy się zdzwonić i konkretnie umówić?

[S] Możemy, tylko mam telefon w naprawie, odbiór w takiej a takiej dzielnicy.

[J] Jeżeli to możliwe, to jutro w takich a takich godzinach. I proszę podać gdzie dokładnie?

I od wczoraj cisza.
Wiadomości wysyłane z... telefonu, a dzielnica - jedna z większych dzielnic warszawskich.

2. również brak podanego nr telefonu.

[J] Dzień dobry, czy ogłoszenie aktualne? Odbiór na Pradze Południe, w którym miejscu?

[S] Tak aktualne, na Gocławiu.

[J] Proszę podać gdzie na Gocławiu i jakich godzinach?

[S] Przy pętli, o takiej i takiej godzinie.

Wymiękłem...


Edit: Na Gocławiu są dwie pętle: tramwajowa i autobusowa. Odległość jednej od drugiej to prawie 4 km.

OLX

Na kanwie ostatnich historii i komentarzy o lękach/fobiach w stosunku do psów.

Rozumiem doskonale, że można się bać psów, szczególnie jak taki burek podlatuje, obwąchuje a szczególnie gdy obszczekuje (wina opiekunów ewidentna - nic ich nie usprawiedliwia).

Ale nie rozumiem, dlaczego osoby z tego typu lękami nic nie robią, żeby się tego lęku pozbyć?

Pracuję z psami. Zdarzają się różne przypadki - również z agresją lękową.
Psychologia uczenia się, warunkowania (instrumentalnego i klasycznego) dla wszystkich ssaków jest praktycznie taka sama.
Można psa "wyleczyć" z lękliwości, można konia nauczyć, że ma pokonać instynktowny lęk przed drapieżnikiem, można i ludzi odwrażliwić na czynnik lękowy.

Czy to, że mają jakieś lęki podnosi im prestiż?
Jakoś się tym dowartościowują?
Przecież to cholernie utrudnia normalne życie i funkcjonowanie.

psy fobie

Idę sobie z psiakami na spacer. Staruszek jak zwykle się wlecze łapa za łapą. Spacerek popołudniowy, więc "krótki", taki na pół godziny zaledwie. Ale do przejścia ulica. Taka zwykła, po jednym pasie bez wysepek.
Mając na uwadze tempo poruszania się staruszka zawsze czekam, aż nic nie będzie jechać, lub ktoś się zatrzyma umożliwiając przejście.
Z prawej sznureczek aut, z lewej gościu mi się zatrzymuje. Z prawej też się zatrzymał, więc idę.
Dochodzę do połowy, a typek z prawej rusza i przejeżdża mi przed nosem o mało nie rozjeżdżając drugiego psiaka.
No do cholery... przejście dobrze oświetlone, na smyczach odblaski, ja duży, psy również duże, a baran jeden tłumaczy, że nie zauważył...

Powtórka przedwczoraj.
To samo przejście, ale tym razem w dwie osoby idziemy.
Z lewej pusto, z prawej jakieś auto w odległości ponad 300 metrów. Czyli spokojnie zdążymy przejść (teoretycznie jakieś 18 - 20 sekund). Jesteśmy na drugiej połowie jezdni, a burak w białym "terenowym" BMW z rejestracją zaczynającą się na WL nawet nie zamierza zwolnić...
Wyminął nas, zatrzymał się jakieś 30 metrów za przejściem i z mordą, jak chodzimy...
Niestety, przez psy nie mogłem podbiec i ręcznie burakowi wytłumaczyć, że przepisów nie zna.
Ciekawe, jak się będzie przed policją tłumaczył...

burak z Legionowa

Arogancja władzy.

Pamiętacie może prowokację: http://niezalezna.pl/46256-rozkaz-z-ratusza-do-referendum-mniej-mandatow-prowokacja-dziennikarska-niezaleznapl

Mieszkam na dość starym osiedlu w Warszawie. Bloki z lat siedemdziesiątych poprzedniego stulecia, więc o miejsca parkingowe trudno. Ludzie czasami parkują pod blokami, lecz jest to też droga pożarowa i raz na tydzień, raz na dwa tygodnie dzielne miejskie strażniki robiły czystkę wśród nieostrożnych kierowców, którzy w czwartkowe wieczory porzucali auta na pastwę bezlitosnych stróżów porządku.
Tak było do sierpnia. Od mniej więcej połowy sierpnia znikł wszelki ślad po strażnikach. Ani ich widać, ani słychać. Gdzieś tam przemknęło srebrne auto.

Lecz szczęście wiecznie trwać nie może.
Wczoraj było referendum.
Dzisiaj wieczorem auta ładnie ozdobione białą karteczkę z żółto-czerwonym paskiem...
Ilu właścicieli teraz pluje sobie w brodę, że nie poszło zagłosować?

arogancja władzy